| φερεκράτειος στίχος· και φερεκράτειον μέτρον ή απλά φερεκράτειον. Στίχος που πήρε το όνομά του από τον κωμικό ποιητή $Φερεκράτη*Φερεκράτης|, που τον χρησιμοποίησε πλατιά. Ο φερεκράτειος στίχος ήταν λογαοιδική (μεικτή) τριποδία, αποτελούμενη από δύο τροχαίους και ένα δάκτυλο· υπήρχαν δύο είδη, ανάλογα με τη θέση του δακτύλου:
Α1: - U U - U - U (ακατάληκτος)
Α2: - U U - U - Λ (καταληκτικός)
Β1: - U - U U - U (ακατάληκτος)
Β2: - U - U U - Λ (καταληκτικός)
Πρβ. $Ανακρέων*.
Σημειώσεις:
1. Για τα καταληκτικά και ακατάληκτα μέτρα, βλ. λ. $μέτρον*.
2. Το σημείο Λ είναι για το λείμμα (βραχύς κενός χρόνος)· βλ. τα λ. $λείμμα* και $παρασημαντική*. , στίχος· και φερεκράτειον μέτρον ή απλά φερεκράτειον. Στίχος που πήρε το όνομά του από τον κωμικό ποιητή Φερεκράτη, που τον χρησιμοποίησε πλατιά. Ο φερεκράτειος στίχος ήταν λογαοιδική (μεικτή) τριποδία, αποτελούμενη από δύο τροχαίους και ένα δάκτυλο· υπήρχαν δύο είδη, ανάλογα με τη θέση του δακτύλου:
Α1: - U U - U - U (ακατάληκτος)
Α2: - U U - U - Λ (καταληκτικός)
Β1: - U - U U - U (ακατάληκτος)
Β2: - U - U U - Λ (καταληκτικός)
Πρβ. Ανακρέων.
Σημειώσεις:
1. Για τα καταληκτικά και ακατάληκτα μέτρα, βλ. λ. μέτρον.
2. Το σημείο Λ είναι για το λείμμα (βραχύς κενός χρόνος)· βλ. τα λ. λείμμα και παρασημαντική.
|
|
Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής