Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

αρμονία ή φρυγιστί· το ακόλουθο $οκτάχορδο*οκτάχορδον| είναι η γενικά αποδεκτή ως φρυγική αρμονία: re - do - si - la - sol - fa - mi - re ($διατονικό γένος*διάτονον|). Η φρυγική αρμονία, όπως και η $λυδική*λύδιος|, εισάγεται στην Ελλάδα από τη Μ. Ασία. Όπως αναφέρει ο Αθήναιος (ΙΔ', 625Ε, 21), και οι δύο αυτές αρμονίες (φρυγική και λυδική) έγιναν γνωστές στους Έλληνες από τους "βαρβάρους" (ξένους) Φρύγες και Λυδούς, που συνόδευσαν τον Πέλοπα στην Πελοπόννησο. Ο ποιητής $Τελέστης ο Σελινούντιος*Τελέστης| λέει (Αθήν. ΙΔ', 626Α) ότι "ο φρυγικός νόμος προς τιμήν της Ρέας παιζόταν στον $αυλό*αυλός| από τους συντρόφους του Πέλοπα· και στις οξύφωνες $πηκτίδες*πήκτις| έπαιζαν έναν ηχηρό λυδικό ύμνο". Η φρυγική αρμονία έγινε δεκτή και αφομοιώθηκε γρήγορα σε όλη την Ελλάδα, όπου έγινε, κατεξοχήν, η αρμονία των $διθυράμβων*διθύραμβος|. Θεωρούνταν κατάλληλη για μουσική προς τιμήν του Διόνυσου, επειδή ενέπνεε ενθουσιασμό. Έτσι, καθιερώθηκε η κατεξοχήν διονυσιακή αρμονία· όργανό της ήταν ο αυλός. Η εισαγωγή της φρυγικής $μελοποιίας*μελοποιία| στην τραγωδία αποδίδεται στον $Σοφοκλή*Σοφοκλής|. Βλ. λ. $ήθος*. Φρύγιος τόνος· ο έκτος τόνος στο αριστοξένειο σύστημα των 13 τόνων και όγδοος στο νεο-αριστοξένειο σύστημα των 15 τόνων. Βλ. λ. $τόνος*.