αδώνια και αδωνίδια· 1. αδώνια (εν. αδώνιον) ήταν: (α) θρηνητικό τραγούδι για τον Άδωνη· (β) τελετή προς τιμήν του Άδωνη.
2. αδωνίδια (εν. αδωνίδιον) ήταν επικήδεια τραγούδια που τα τραγουδούσαν γυναίκες σε ιερή πομπή προς τιμήν του Άδωνη. Στα αδώνια, τελετή προς τιμήν του Άδωνη, έπαιρναν μέρος μόνο γυναίκες, οι οποίες, κρατώντας εικόνες, ειδώλια του Άδωνη, κατασκευασμένα από κερί ή πηλό, έκαναν μια πομπή μέσα από τους δρόμους της πόλης και με έκφραση της πιο βαθιάς λύπης και πένθους χτυπούσαν τα στήθη τους, τραγουδούσαν και χόρευαν με συνοδεία του αυλού $γίγγρα*γίγγρας|.
3. αδώνια επίσης λέγονταν τα ειδώλια του Άδωνη, κατασκευασμένα από κερί η πηλό, που κρατούσαν οι γυναίκες στην επικήδεια πομπή για τον Άδωνη.
4. αδωνιασμός ήταν ένας άλλος όρος για το θρήνο προς τιμήν του Άδωνη. Ησ.: "Αδωνιασμός ο επί τω Άδωνι θρήνος".
5. αδώνιον σήμαινε επίσης ένα είδος $εμβατηρίου*εμβατήριον| που παιζόταν με τον $αυλό*αυλός| Ησ.: "Αδώνιον το παρά τοις Λάκωσιν αυληθέν επιβατήριον".
Οι γυναίκες που έπαιρναν μέρος στην πομπή λέγονταν Αδωνιάζουσαι, από το ρ. αδωνιάζω. , και αδωνίδια· 1. αδώνια (εν. αδώνιον) ήταν: (α) θρηνητικό τραγούδι για τον Άδωνη· (β) τελετή προς τιμήν του Άδωνη. 2. αδωνίδια (εν. αδωνίδιον) ήταν επικήδεια τραγούδια που τα τραγουδούσαν γυναίκες σε ιερή πομπή προς τιμήν του Άδωνη. Στα αδώνια, τελετή προς τιμήν του Άδωνη, έπαιρναν μέρος μόνο γυναίκες, οι οποίες, κρατώντας εικόνες, ειδώλια του Άδωνη, κατασκευασμένα από κερί ή πηλό, έκαναν μια πομπή μέσα από τους δρόμους της πόλης και με έκφραση της πιο βαθιάς λύπης και πένθους χτυπούσαν τα στήθη τους, τραγουδούσαν και χόρευαν με συνοδεία του αυλού γίγγρα. 3. αδώνια επίσης λέγονταν τα ειδώλια του Άδωνη, κατασκευασμένα από κερί η πηλό, που κρατούσαν οι γυναίκες στην επικήδεια πομπή για τον Άδωνη. 4. αδωνιασμός ήταν ένας άλλος όρος για το θρήνο προς τιμήν του Άδωνη. Ησ.: "Αδωνιασμός ο επί τω Άδωνι θρήνος". 5. αδώνιον σήμαινε επίσης ένα είδος εμβατηρίου που παιζόταν με τον αυλό Ησ.: "Αδώνιον το παρά τοις Λάκωσιν αυληθέν επιβατήριον". Οι γυναίκες που έπαιρναν μέρος στην πομπή λέγονταν Αδωνιάζουσαι, από το ρ. αδωνιάζω.
Βλ. θρήνος, θρηνητικό τραγούδι, Άδωνης, εμβατήριον, αυλός
|
|