Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

ο όρος, ήδη από την εποχή του Αριστόξενου, είχε τη σημερινή έννοια:"[αγωγ`η δ`ε [εστ`ι χρόνων τάχος {η βραδύτης" (Αριστείδης Κοϊντιλιανός). Όμως χρησιμοποιόταν και με διαφορετικές σημασίες που είχαν την έννοια του "ύφους", της "μεθόδου"ή του "στυλ". Ο Κλεονείδης με τον όρο "αγωγή"χαρακτήριζε τη "βηματική"μελωδική κίνηση ("]η δι`α τ~ων ]εξ~ης φθόγγων ]οδ`ος το~υ μέλους"). Αν αυτή η κίνηση σε γειτονικούς φθόγγους ήταν ανιούσα, λεγόταν "ευθεία". Αν ήταν κατιούσα, λεγόταν "ανακάμπτουσα"κι αν αποτελούσε συνδυασμό ανιόντος και κατιόντος τμήματος (αδιακρίτως ποιο προηγείτο του άλλου) λεγόταν "περιφερής". Τότε, το μεν πρώτο τετράχορδο (αν προηγείτο το ανιόν τμήμα) ήταν "συνημμένων"και το δε δεύτερο "διαζευγμένων"(ή αντιθέτως).