Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

εμβατήριο άσμα σε στίχους Επ. Θεοφανίδη και μουσική  Σπ. Καίσαρη. Εμφανίστηκε αμέσως μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και γρήγορα έγινε εξαιρετικά δημοφιλές (Α' εκτέλεση:σε σχολείο του Πειραιά, κατά την 25 Μαρτίου 1914). Αν και τα λόγια αναφέρονταν στον τότε διάδοχο πρίγκιπα Γεώργιο (τον μετέπειτα βασιλιά Γεώργιο Β'), σύντομα έφτασαν να υπονοούν τον αδελφό του βασιλιά Κωνσταντίνο (ως τάχα γυιο του Δικέφαλου Αετού) και το κομμάτι σ`όλη τη μακρόχρονη περίοδο του Διχασμού μεταβλήθηκε σε "θούριο"των βασιλοφρόνων.

"Του αητού ο γυιος πάει κι αυτός εμπρός
και στη δόξα αυτός μας οδηγεί με γυμνό σπαθί...".

Ήταν επομένως φυσικό να υπάρξει "αντίπαλο δέος"και να εμφανισθεί "Ο γυιός του Ψηλορείτη"(βλ. Ψηλορείτη, Γυιος του) κομμάτι για τον Ελ. Βενιζέλο, ως αντίστοιχο "θούριο"των δημοκρατικών (συνθέτης ο Μ. Καλομοίρης). Στη διάρκεια της ταραχώδους 20ετίας 1915-1935 η περιοδική επικράτηση της μιας εκ των δύο παρατάξεων επέφερε σχεδόν αυτόματα την αστυνομική απαγόρευση του "θουρίου"των αντιπάλων..., ώσπου, μετά την πτώση της διδακτορίας του Θ. Πάγκαλου, η Yπηρεσιακή Kυβέρνηση Eκλογών απαγόρευσε αμφότερα τα "θούρια", που από τότε (και με τη συνδρομή των μεταγενέστερων δραματικών πολεμικών και εμφυλιοπολεμικών γεγονότων) περιέπεσαν προοδευτικά στην πλήρη αφάνεια.