Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

δυστυχώς κατά το παρελθόν η Μούσα της συμφωνικής Ελλ. Μουσικής δεν κατόρθωσε στον εκδοτικό τομέα να αποκτήσει τον Μέντορά της κι απέμεινε να ζητιανεύει στους προθαλάμους του εκάστοτε αρμόδιου Υπουργείου...`Οπως είναι φυσικό, οι μουσικοί εκδότες ήδη από τον 19ο αι. τύπωναν μόνο όσα κομμάτια τους εξασφάλιζαν σίγουρο κέρδος· κι αυτά ήταν τα ελαφρά τραγούδια και τα κομμάτια πιάνου για ...μη πιανίστες (morceaux de salon). Μικρή εξαίρεση στον κανόνα ο Οίκος του Κων/πολίτη Γεωργίου Δ. Φέξη (1866-1936) με τον οποίο συνεργάστηκαν πολλοί συνθέτες της τότε Εποχής· κάποιοι με λίαν επαχθείς όρους (βλ. Κόκκινος Νικόλαος) και κάποιοι αντίθετα, με αρκετά ευνοϊκούς (όπως ο Δ. Λαυράγκας που συνεργάστηκε σε ένα Πρόγραμμα μουσικών εκδόσεων αρκετά φιλόδοξο). `Αλλοι αθηναϊκοί Μουσικοί Οίκοι (με μικρή ή μεγάλη συμμετοχή στην προπολεμική και την πρώτη μεταπολεμική Εκδοτική Ιστορία) ανήκαν στους:Ευσταθιάδη, Ζαχαρία Μακρή, Μπρισιμιτζάκη, Μυστακίδη, Μιχάλη Καζάζη, Μιχάλη Κωνσταντινίδη, Στέφανο Γαϊτάνο, Γρηγόρη Κωνσταντινίδη, Φίλιππο Νάκα, Aνδρεάδη-Νάκα, Α. Χαρικιόπουλο ("Mέλλοντυ"), κ.ά. Στις μέρες μας πρέπει να εξαρθεί τόσο ο εκδοτικός οργασμός  που πραγματοποιείται από τον Μουσικό Οίκο Κ. Παπαγρηγορίου-Χ. Νάκα σχετικά με τα έργα των Ελλήνων συνθετών όσο και η έκδοση εκλεκτών ξένων μουσικών συγγραμμάτων που πραγματοποιεί ο Κ. Νάσος.