Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

πρόκειται για το θρυλικό θούριο "Ω λιγυρόν και κοπτερόν σπαθί μου..."σε στίχους του Κ. Κοκκινάκη και σύνθεση δική του (;...βλ. και λήμμα). Ονομάζεται έτσι, γιατί ασφαλώς πρωτοακούστηκε στην Αίγινα. `Εχει ως εξής:

"Ω λιγυρόν και κοπτερόν σπαθί μου
και συ τουφέκι φλογερό πουλί μου
εσείς τον Τούρκο σφάξατε
τον τύραννο σπαράξατε
ν' αναστηθεί η Πατρίς μου
να ζήσει το σπαθί μου.
Για της Πατρίδος την ελευθερίαν
και του Χριστού την Πίστιν την Αγίαν
γι' αυτά τα δύο πολεμώ
μ' αυτά να ζήσω επιθυμώ
κι αν δεν τα αποκτήσω
τί μ' ωφελεί να ζήσω;"

Ο Δραγούμης στις "Ιστορικές Αναμνήσεις"του γράφει:[] Ο Κωνστ. Κοκκινάκης, ον [εγνώριζε τότε τ`ο κοιν`ον ο[υχ`ι [εκ τ~ης μετοχ~ης α[υτο~υ  ε[ις τ`ην {εκδοσιν το~υ  "Λογίου [ Ερμο~υ"κα`ι τιν~ων μεταφράσεων, [αλλ' [εκ το~υ [εμβατηρίου "@ Ω λιγυρ`ον κα`ι κοπτερ`ον σπαθ`ι μου", τ`ο [οπο~ιον, κα~ιτοι πρ`ο μικρο~υ συνταχθέν, {ηκουες [[[?αδόμενον κα`ι κατ`α τ`ας [εσχατι`ας τ~ης ] Ελλάδος]. Πάντως, δεν θεωρείται το πρώτο θούριο του Ελληνικού Τακτικού Στρατού, γιατί προηγείται εκείνο που ανέκρουε η μουσική των Ιερολοχιτών του Δραγατσανίου (βλ. "Χαιρετισμός του Υψηλάντου") και που παιζόταν στο Ναύπλιο από τη Μουσική της Φρουράς κάθε Κυριακή στην τελετή "αλλαγής φρουράς"στην πλατεία των Ανακτόρων. Εφέρετο κι αυτό ως σύνθεση του Κοκκινάκη (σε στίχους  Ρήγα Φερραίου), όμως λησμονήθηκε εντελώς· η δε παρτιτούρα του "{εχει ταφ~?η ]υπ`ο  τ`ον κονιορτόν το~υ [ερεβώδους βυθο~υ τ~ων [αρχείων", όπως γράφει ο Στυλ. Εμ. Λυκούδης, που δεν κατόρθωσε να την ανακαλύψει παρά τις επίπονες έρευνές του. `Ετσι το "Ω λιγυρόν..."θεωρείται ως το πρώτο μουσούργημα της αναγεννημένης Ελλάδος (1828).  Παρ' όλα αυτά, ο Θεόδωρος Ν. Συναδινός ισχυρίζεται (και ο Σπ. Μοτσενίγος συμφωνεί μαζί του:"Νεοελληνική Μουσική", σελ. 293) ότι η μουσική και των 2 αυτών θουρίων ήταν γερμανική (προσθέτουμε ότι η μελωδία του θουρίου είναι πανομοιότυπη με μια άρια του τενόρου από την όπερα «Φρα Ντιάβολο» του Ωμπέρ, όμως οι δεδομένες ημερομηνίες περιπλέκουν τα πράγματα, γιατί η όπερα χρονολογείται στο 1830...).