αρχή (δωρ. αρχά)· η αρχή, η έναρξη. Το πρώτο μέρος του $κιθαρωδικού νόμου*κιθαρωδικός νόμος|.
αρχή λεγόταν επίσης η πρώτη νότα (η βάση) του $τετράχορδου*τετράχορδον| (παρμένου σε "κατιούσα" κίνηση)· η τελευταία νότα ονομαζόταν $τελευτή*. $Αριστοτέλης* Προβλ. (XIX, 33): "Δια τι ευαρμοστώτερον από του οξέος επί το βαρύ ή από του βαρέος επί το οξύ; Πότερον ότι το μεν από της αρχής γίγνεται άρχεσθαι; η γαρ μέση και ηγεμών οξυτάτη του τετραχόρδου· το δε ουκ απ' αρχής αλλ' από τελευτής;" (Γιατί η συνέχεια των ήχων ταιριάζει καλύτερα από ψηλά προς τα χαμηλά παρά από τα χαμηλά στα ψηλά; Είναι γιατί στην πρώτη περίπτωση αρχίζουμε από την αρχή; αφού η $μέση* και κύρια νότα του $τετράχορδου*τετράχορδον| είναι η ψηλότερη του νότα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση αρχίζουμε από το τέλος;):
la sol fa mi
αρχή τελευτή , (δωρ. αρχά)· η αρχή, η έναρξη. Το πρώτο μέρος του κιθαρωδικού νόμου. αρχή λεγόταν επίσης η πρώτη νότα (η βάση) του τετράχορδου (παρμένου σε "κατιούσα" κίνηση)· η τελευταία νότα ονομαζόταν τελευτή. Αριστοτέλης Προβλ. (XIX, 33): "Δια τι ευαρμοστώτερον από του οξέος επί το βαρύ ή από του βαρέος επί το οξύ; Πότερον ότι το μεν από της αρχής γίγνεται άρχεσθαι; η γαρ μέση και ηγεμών οξυτάτη του τετραχόρδου· το δε ουκ απ' αρχής αλλ' από τελευτής;" (Γιατί η συνέχεια των ήχων ταιριάζει καλύτερα από ψηλά προς τα χαμηλά παρά από τα χαμηλά στα ψηλά; Είναι γιατί στην πρώτη περίπτωση αρχίζουμε από την αρχή; αφού η μέση και κύρια νότα του τετράχορδου είναι η ψηλότερη του νότα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση αρχίζουμε από το τέλος;):
la sol fa mi αρχή τελευτή
|
|