Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

πρόκειται για κλαδί μυρτιάς ή δάφνης που κατά το αρχαιοελληνικό δείπνο ή το συμπόσιο ο ένας συνδαιτημόνας το πρόσφερε στον άλλον, προκαλώντας τον έτσι να τραγουδήσει. Αν κάποιος καλεσμένος αδυνατούσε να τραγουδήσει, τον θεωρούσαν  βαρέως απαίδευτο... (βλ. και συμποσιακά άσματα). Φαίνεται ότι η πατροπαράδοτη περιφορά του αίσακου ήταν ένας εύσχημος τρόπος για να αποφεύγονται τα άσματα των ανηκόντων στην προαναφερμένη κατηγορία...