Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Ελευσίνα 525 - Σικελία 456):μέγιστος αρχαίος τραγικός. Δημιούργησε περίπου 90 έργα (γνωρίζουμε μέχρι στιγμής 79 τίτλους) από τα οποία σώζονται μόνον 7 τραγωδίες ("Ικέτιδες", "Πέρσες", "Επτά επί Θήβας", "Προμηθεύς δεσμώτης", "Αγαμέμνων", "Χοηφόροι", "Ευμενίδες". Οι 3 τελευταίες, με τον τίτλο "Ορέστεια", αποτελούν τη μοναδική σωζόμενη αρχαία τριλογία). Η συμβολή του υπήρξε καθοριστική για τη δημιουργία του αρχαίου δράματος (και φυσικά...του παγκόσμιου θεάτρου εν γένει), αφού επέδρασε αποφασιστικά στη μετεξέλιξη της τραγωδίας από το στατικό μοντέλο της μουσικής απαγγελίας του διθυράμβου σε πλήρες σκηνικό έργο (δράμα). -"Δεν ξέρει πώς το κάνει, αλλά το κάνει καλά!"...πίστευε ο μαθητής του Σοφοκλής. Θεωρείται πως η μουσική του (ιδιαίτερα στα χορικά) ήταν αυστηρή, μεγαλόπνοη, με έντονη θρησκευτικότητα που ενέπνεε το δέος. Ο Πλούταρχος τον εκθειάζει ως προσηλωμένο στο λιτό και διατονικό μελωδικό ύφος (πραγματι, σκόπιμα απέφευγε το χρωματικό γένος, γι αυτό και επαινείται ιδιαίτερα από τον Αριστοφάνη). Έδωσε νέα πνοή στην όρχηση και δίδασκε ο ίδιος το χορό ως χοροδιδάσκαλος· όμως η μεγαλύτερη μουσική καινοτομία του ήταν ότι δεν περιόρισε τη μουσική του μόνο στα χορικά, αλλά έκανε την αρχή της επέκτασής της σε όλο το δράμα. Ως υποδείγματα της λυρικής τέχνης του θεωρούνται ο κομμός των Ορέστη-Ηλέκτρας και του χορού ("Χοηφόροι") και ο κομμός του Ξέρξη και του χορού ("Πέρσες"). Στέφθηκε 13 φορές νικητής σε δραματικούς αγώνες (κατά τη Σούδα, σε 28). Σχετικά με τη μουσική του Αισχύλου μπορεί κανείς να συμβουλευτεί, μεταξύ άλλων, τη θαυμάσια μελέτη του Ευάγγελου Μουτσόπουλου "Une philosophie de la musique chez Eschyle"(REG 72, 1959)· επίσης, το «Musical Design in Aeschylean Theater» του William C. Scott (University Press of New England, Hanover and London, 1984).