Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

η πολύχρηστη αυτή  εκκλησιαστική λέξη, που χρησιμοποιείται στο τέλος των τροπαρίων και ύμνων (ως κατακλείδα ή επωδός) είναι εβραϊκή και ερμηνεύεται από τον Ιουστίνο ως:"υμνήσατε μετά μέλους τον Θεόν"(προέρχεται από την εβραϊκή προστακτική "αλλελού":"αινείτε"και τον συντομευμένο τύπο του Ιεχωβά:"για":"Θεός"). Ψάλλεται ήδη από τους Αποστολικούς χρόνους και είχε  τόση ιεροπρέπεια στους Εβραίους, ώστε οι μεταφραστές των Γραφών δεν την μετάφρασαν!  Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αν και αρχικά είχε επιφωνηματική έννοια αγαλλίασης, χρησιμοποιείται σε κάθε περίσταση (ακόμη και στις κηδείες...), ενώ η Καθολική Εκκλησία κάνει χρήση μόνο κατά την πασχαλινή εποχή.  Η εκκλ. βυζ. μουσική μελοποίησε τη λέξη με διαφόρους έξοχους τρόπους σύνθεσης.