Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

δεν είναι ακριβώς γνωστό με τί είδους σύμβολα έγραφαν τα μουσουργήματά τους οι εκκλ. μελωδοί των πρώτων χριστιανικών αιώνων, γιατί δυστυχώς δεν σώζεται κανένα παρόμοιο βιβλίο. Το ότι ασφαλώς υπήρχε μουσική γραφή και το ότι η τότε ψαλμωδία χρησιμοποιούσε μουσικά βιβλία αποδεικνύεται από τον ΙΣΤ' Κανόνα της "[εν Λαοδικεί?α" Συνόδου (364 μ. Χ.) που ορίζει:"Μ`η δε~ιν πλέον τ~ων κανονικ~ων ψαλτ~ων τ~ων [επ`ι τ`ον {αμβωνα [αναβαινόντων κα`ι  [α π `ο  δ ι φ θ έ ρ α ς  ψαλλόντων, ]ετέρους τιν`ας ψάλλειν [εν τ~?η [εκκλησί?α" ("Δεν επιτρέπεται πλέον να ψάλλουν στην εκκλησία άλλοι, εκτός από τους κανονικούς ψάλτες που ανεβαίνουν στον άμβωνα και ψάλλουν από δερμάτινη βίβλο-ή δέλτο"). Γνωρίζουμε επίσης ότι οι χριστιανοί της Συρίας (επί Εφραίμ) είχαν μουσική σημειογραφία. Επειδή όμως ο λεγόμενος Αμβροσιανός ύμνος "Te Deum laudamus. Te Dominum confitemur"(Αμβρόσιου και Αυγουστίνου) ήταν γραμμένος με αρχαιοελληνική αλφαβητική (και αρχαία "προβοηθιανή"λατινική) σημειογραφία, οι ειδικοί δέχονται ότι προ του Δαμασκηνού η μελοποιΐα χρησιμοποιούσε την αρχαία ελληνική σημειογραφία (όπως άλλωστε αποδεικνύουν αρκετές σχετικές μαρτυρίες και ευρήματα). Ο Γ. Ι. Παπαδόπουλος αναφέρει ότι στην ?νδρο  υπήρξαν βιβλία της Ιερής Ακολουθίας γραμμένα με αρχαιοελληνικούς μουσικούς χαρακτήρες (τα αναφέρει και ο Θεόφιλος Καΐρης). Όταν μάλιστα έπεσαν στην αντίληψη του κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια που περιόδευε στο νησί, αυτός αμέσως διέταξε:"Τ`α βιβλία τα~υτα ν`α φυλαχθ~ωσι καλ~ως, διότι θ`α {ελθ?η καιρ`ος [οπο~υ  θέλουν  χρησιμεύσει μεγάλως". `Οταν όμως (μετά το 1830) τα βιβλία αυτά στάλθηκαν προς τον Καποδίστρια στο Ναύπλιο, κατά τη μεταφορά χάθηκε δυστυχώς κάθε ίχνος τους.