Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

ονομαστός κλαριντζής στο Βόλο και τη Λάρισα των αρχών του 20ού αι., γιος του εξίσου ονομαστού Τουρκόγυφτου-κλαριντζή γερο-Μέτου (που γεννήθηκε γύρω στο 1840). Ο Μέτος ήρθε στο Βόλο περί το 1901 από τη Θεσ/νίκη (που ήταν τότε τουρκική). Βλέποντας την απήχηση που είχε με το κλαρίνο, άφησε το κύριο επάγγελμά του (έφιαχνε κόσκινα και πανέρια) και ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μουσική, παίζοντας στα φημισμένα καφέ-αμάν του Βόλου και διδάσκοντας τους κλαριντζήδες  που έρχονταν να μαθητεύσουν κοντά του (μεταξύ των οποίων και οι κατοπινά ονομαστοί Κων/νος Καραγιάννης, Γιώργος Μιχαλόπουλος, κ.ά.). Ο Αμετάκος (που αργότερα πήρε τον τίτλο του "καλύτερου κλαρίνου της Λάρισας") μπήκε στη μουσική από 7 ετών, γράφτηκε στο Ωδείο και φοίτησε πολλά χρόνια. `Εμαθε νότες και έπαιζε στο κλαρίνο διάφορες ουβερτούρες και αποσπάσματα όπερας (!). Λαϊκό κλαρίνο έμαθε φυσικά από τον πατέρα του. `Εμαθε επίσης λίγο βιολί και λίγο λαούτο. Λέγεται ότι ο γερο-Μέτος και οι 2 καλύτεροι μαθητές του:  ο Αμέτης και ο Τζαμαλής έκαναν το Βόλο ένα από τα πιο φημισμένα μουσικά κέντρα της Ελλάδος. Δυστυχώς η Ανταλλαγή Πληθυσμών που ακολούθησε την Καταστροφή του 1922 έφερε τον Μέτο και τον Αμέτη στην Κων/πολη. Μάταια ο Δήμαρχος, ο Νομάρχης και ο Γενικός Διοικητής Βόλου ήθελαν να βαφτίσουν χριστιανό τον Αμέτη για να τον κρατήσουν· αντέδρασε έντονα ο φανατικός μουσουλμάνος πατέρας του γερο-Μέτος κι έτσι έφυγαν. Πέθαναν και οι δύο στην Κων/πολη (τα περισσότερα στοιχεία είναι της Δέσποινας Μαζαράκη).