Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

διακεκριμένος καλλιτέχνης του μελοδράματος (βαθύφωνος) και ποιητής. Γεννήθηκε το 1887 στη Σάμη Κεφαλληνίας, με καταγωγή από την οικογένεια των Καβαλλιεράτων. Σπούδασε στη γενέτειρά του και στο Ωδείο των Βρυξελλών (Α' βραβείο). `Ηταν εγκαταστημένος στο Παρίσι και τραγουδούσε σε διεθνείς μελοδραματικές σκηνές, ήδη από το 1912. `Εδινε επίσης ρεσιτάλ (στο Βέλγιο, τη Γαλλία και την Αγγλία) στα οποία ερμήνευε και ελλ. δημοτικά τραγούδια. To 1922 έδρεψε μεγάλες επιτυχίες στην `Οπερα του Μοντε Κάρλο. Ο Γ. Κουσουρής είχε την καλοσύνη να μας στείλει τις ημερομηνίες των παραστάσεων καθώς και τους ρόλους που τραγούδησε τότε ο Αμούργης στο Πριγκιπάτο (31.1.και 4.2.1922 ερμήνευσε τον Τσουνίγκα στην «Κάρμεν». Στις 7.2., 9.2., 28. 3. και  2.4.1922 ερμήνευσε τον Αντζελόττι  στην «Τόσκα». Στις 5.3.1922 ερμήνευσε τον ζωγράφο στη «Λουίζα». Στις 21.3. και 4.4. ερμήνευσε τον Μοντερόνε στον «Ριγκολέτο». Στις 25.3 και στις 30.3.1922 ερμήνευσε τον Πατριάρχη στο «Οι Τραγικοί Γάμοι»). Η τελευταία εμφάνισή του στην Αθήνα έγινε το 1928 (Γ. Κουσουρής). Παράλληλα, την ποίησή του σφράγισε τόσο ο πρόωρος θάνατος της γυναίκας του Έβελυν όσο και η αγάπη για την ιδιαίτερη πατρίδα του. Στις γνωστές Συλλογές του:«Σταλαγματιές» (1931), «Σονέτα Α΄» (1965), «Λυρικά Κειμήλια» (1966). Εξέδωσε την τελευταία του ποιητική Συλλογή το 1968 («Σονέττα Β΄»). Απλά και μόνο ως ενδεικτικό της μεγάλης μουσικής του αξίας μπορεί να θεωρηθεί και η περιβόητη επιστολή του Σταύρου Προκοπίου (που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελληνική» τον Μάιο του 1930, με σκοπό να αποτρέψει τον τότε υπουργό Παιδείας Γεώργιο Παπανδρέου από το να ιδρύσει Κρατικό Ελλ. Μελόδραμα). Σ'αυτό το εμπαθές και (σε τελευταία ανάλυση) άσκοπο κείμενο, ο αποστολέας του χαρακτηρίζει τους πρυτάνεις της Ελλ. Μουσικής Δ. Λαυράγκα, Φ. Οικονομίδη, Δημ. Μητρόπουλο και Μ. Καλομοίρη ως μουσικά άσχετους (!), αντιπαραθέτοντας ως πρότυπο ολοκληρωμένου `Ελληνα μουσικού τον Αμούργη...