Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

ένας από τους 6 χαρακτήρες "ποιότητας"(ή έκφρασης) της βυζ. μουσικής (βλ. άχρονες υποστάσεις). Κατά τον Διον. Π. Ηλιόπουλο ("Μέθοδος Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής"', 1989):"γράφεται α) μόνο του κάτω από ένα χαρακτήρα ποσότητας και στο ασθενές μέρος του μέτρου (δηλαδή στην άρση) και ζητά τίναγμα της φωνής. Και β) στο ισχυρό μέρος του μέτρου (δηλαδή στη θέση), με απλή από κάτω και ακολουθεί υποχρεωτικά φθογγόσημο καταβάσεως που εκτελείται ενωμένο με τον χαρακτήρα που προηγείται, κάνοντας και το περιστροφικό τίναγμα του". Στην αρχαία παρασημαντική ανήκε στα 40 άφωνα σημάδια (ή σημάρια ή μεγάλες υποστάσεις). Γραφόταν με κόκκινο μελάνι και υποδήλωνε μελωδική γραμμή που την εκτελούσαν από μνήμης και διαφοροποιόταν, ανάλογα με το χρώμα του μελανιού του φθόγγου, του μέλους και του Ήχου. (ΣΧΗΜΑ)