Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Ηράκλειο 1915-Aθήνα 2003):διακεκριμένος μουσικολόγος και μουσικοκριτικός· ο "πρύτανης"της ελλ. εθνομουσικογραφίας. Σπούδασε βιολί στο Ελληνικό Ωδείο του Ηρακλείου και θεωρητικά με τους Κ. Σφακιανάκη (πριν το 1940) και Μ. Βάρβογλη (αντίστιξη και φούγκα, 1940-1944 περίπου). Από το 1944, μουσικός κριτικός σε διάφορα περιοδικά κι εφημερίδες ["Καλλιτεχνικά Νέα"(1943-1944), "Ελεύθερα Γράμματα"του Δ. Φωτιάδη (από το 1957), "Αυγή", "Απογευματινή"(1945-1950), "`Εθνος"(1955-1970), "Athens News"(1970-1975), "Επίκαιρα"(από το 1975), "Πρωινή"(1979-1980), κ.λπ.]. Μέλος της `Ενωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και της "Societe Internationale de Musicologie"(Bale). Αρχικά συνεργάτης και μετά Καλλιτεχνικός Σύμβουλος και Μουσικός Διευθυντής στην "Εταιρεία Ελληνικών Λαϊκών Χορών και Τραγουδιού"(1953-62). Επίσης, μουσικός υπεύθυνος του Λυκείου των Ελληνίδων και αργότερα, του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής της ΕΛΣ (επί διευθύνσεως Σπ. Ευαγγελάτου). `Εχει προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες τόσο στην  έντεχνη όσο και στην παραδοσιακή ελλ. μουσική. Ως εθνομουσικολόγος ασχολήθηκε με τη μελέτη της ελλ. και της κυπριακής λαϊκής μουσικής. Το 1978 ο Ανωγειανάκης χάρισε τη συλλογή του λαϊκών μουσικών οργάνων στο Κράτος (βλ. Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων). Υπήρξε επίσης ο πρώτος που επισήμανε την καλλιτεχνική αξία του ρεμπέτικου τραγουδιού (ήδη από το 1947) καθώς και τη σύνδεσή του προς τη δημοτική παράδοση. Κυριότερες εργασίες του:"Η Μουσική στη νεώτερη Ελλάδα"(Προσθήκη στη μετάφραση της "Ιστορίας της Μουσικής"του Καρλ Νεφ, Αθήνα 1960), "Κατάλογος έργων Μ. Καλομοίρη"(Αθήνα 1964), "Αιμίλιου Ριάδη:Τραγούδια"(έκδ. "Τέχνη", Θεσ/νίκη 1973), "Ein byzantinisches musikinstrumente"("`Ενα βυζαντινό μουσικό όργανο":Acta Musicologica, Basel 1965), "Η Εθνομουσικολογία και τα λαϊκά μουσικά όργανα"(Αθήνα 1965), "Griechenland in Handbuch der Europaeischen volksmusikinstrumente"(έκδ. Deutsche Akademie der Wissenshaften zu Berlin).  Συνεργάτης σε:"Larousse de la musique", 2 τόμοι (Paris 1957), "Εγκυκλοπαίδεια Θεάματος"(9 τόμοι, Ρώμη 1954-62), κ.λπ. Δημοσίευσε επίσης:"Νεοελληνικά χορδόφωνα:Το λαγούτο"("Λαογραφία"1972), "Το γενεαλογικό δέντρο ενός λαϊκού μουσικού"(Αθήνα 1974) και το εξαιρετικό βιβλίο "Ελληνικά λαϊκά μουσικά όργανα"(`Εκδοση Εθνικής Τράπεζας 1976, αγγλ. έκδοση, 1979). Επίσης πρόσφατα (1996) εξέδωσε το εξίσου τεκμηριωμένο βιβλίο «Το Κουδούνι». Το 1991, σε αναγνώριση της προσφοράς του στην ελλ. μουσική, αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Παν/μίου Κρήτης. Σύζυγος της αείμνηστης Έλλης Νικολαϊδου. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από τη νόσο του ?λτσχάιμερ.