Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

διάφορα σατιρικά και εύθυμα τραγούδια των "Απόκρεω"ή του "Καρναβαλιού"(από τον όρο "carne-vale"που σημαίνει "αποχή από το κρέας", όπως άλλωστε και ο όρος "απόκρεως"). Ανάμεσά τους υπάρχουν πολλά βωμολοχικά. `Αλλα πάλι είναι εξαιρετικά ζωηρά, όπως "Το γαδούρι του παπά"(που συνοδευόταν από πηδηχτό χορό ήδη από την εποχή της Τουρκοκρατίας):

"Του παπά μας το γαδούρι - ήβγαλε σπειρί στη μούρη.

Παπαδιά το μοιρολόγα- κι' ο παπάς την παρηγόρα:

-Σώπα, παπαδιά, μην κλαίεις

κι' να ψοφήσ' ο γάδαρός μας - ειν' το διάφορο δικό μας.

Η προβειά του κάνει γούνα- και τ' αυτιά του κοντογούνια.

Καν' η κεφαλή τ' πατσά - να την πέψω του πασσά

και τα δόνται του περόνια - για να τρών τα μακαρόνια,

και τα μάτια του καυκάλια - για να τρών τα παλληκάρια

και τα πόδια του  καρέγλες - να καθίζουν οι κοπέλλες".

Αρχαιότερο και γνωστότερο είναι το επιγραφόμενο "Στης ακρίβειας τον καιρό":

"Στης ακρίβειας τον καιρό - επαντεύτηκα κι' εγώ

και μου δώσαν μια γυναίκα - πούτρωγε για πέντε δέκα.

Πρώτο βράδυ που την πήρα - μούφαγε μια προβατίνα

και το δεύτερο το βράδυ - μούφαγε ένα γελάδι.

- Βρε γυναίκα οικονομία - τώρα πούναι δυστυχία.

?ντρα μου θέλω γοβάκι - γύρω γύρω με φιογκάκι.

?ντρα μου θέλω καπέλλο - γύρω γύρω με το βέλο.

Παίρνω τότες ένα ξύλο -και τη φέρνω ένα γύρο.

Νά... γυναίκα μου φουστάνι - με στερνό χρυσό γαϊτάνι.

Νά... γυναίκα μου, γοβάκι - γύρω γύρω με φιογκάκι.

Τα "Αποκριάτικα τραγούδια", όπως και τα "από Γεφύρας"και τα "εξ Αμάξης", έχουν πολλές αναλογίες με τον αρχαίο διθύραμβο. Χωρίζονται κατά τόπους σε πολλές κατηγορίες (συμποτικά, πειραχτικά, χορευτικά, μαντινάδες, κ.λπ.). Μεταξύ των χορών διακρίνεται ο "χορός του πιπεριού", κ.λπ.