Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

έτσι ονομάζεται το μουσικό διάστημα της αρχαίας ελλ. μουσικής που αντιστοιχούσε προς το σημερινό χρωματικό ημιτόνιο:"ντο-ντο δίεση"(το κατά τους Πυθαγορείους "μείζον"ημιτόνιο, ενώ τό "έλαττον'' --το δικό μας "διατονικό ημιτόνιο:"λα δίεση-σι"-- λεγόταν λείμμα):"Το~υ δ`ε λείμματος τ`ο λε~ιπον ε[ις συμπλήρωσιν τόνου καλε~ιται [αποτομή, κοιν~ως δ`ε κα`ι α[υτ`ο ]ημιτόνιον ωστε {εσται τ~ων ]ημιτονίων τ`ο μ`εν με~ιζον, τ`ο δ`ε {ελαττον"(Γαυδέντιος "Αρμονική Εισαγωγή"). Δηλαδή αποτομή είναι το υπόλοιπο της αφαίρεσης του λείμματος από τον τόνο ή αλλιώς, το μεγαλύτερο από τα δύο άνισα μέρη της διαίρεσης του τόνου. Αναφέρουμε συμπληρωματικά ότι ο Φιλόλαος ύψωνε το 3 στην 3η δύναμη (:27) και κατόπιν διαιρούσε με το 2, χωρίζοντας τον τόνο σε δύο άνισα μέρη (14/27:"αποτομή"  και 13/27:"δίεση").