Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

αρχαίος αυλητής, από τον οποίο προήλθε η παροιμία "[ Αράβιος α[υλητής {η{ Αράβιος {αγγελος", που λεγόταν για υπέρμετρα φλύαρους και απεραντολόγους. Κυρίως χαρακτήριζε τους αοιδούς "οίτινες καλούμενοι να ψάλλωσιν ουδέποτε παύουσιν"(Ου. Φλάκον). Στον Μενανδρο επίσης υπάρχει η φράση:"[ Αράβιον {{αρα [[εγώ κεκίνημα α[υλητήν", με την ίδια έννοία. Αλλά και ο  Πολυδεύκης ("περί των φλυάρων") αναφέρει "[ Αράβιον α[υλόν"και κάποιος Κάνθαρος στη "Μηδεια":"Κιθαρ?ωδ`ον [εξήγειρας [ Αράβιον". Τον Αράβιο φαίνεται θα αφορούσε και ο στίχος:"Δραχμ~ης μ`εν α[υλε~ι, τεττάρων δ`ε παύεται"("για να παίξει θέλει μια δραχμή, αλλά για να σταματήσει θέλει τέσσερις!...").