Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Αίγιο 1884):διακεκριμένος μουσικός (βιολιστής, κορνίστας) και αρχιμουσικός Φιλαρμονικών, μαθητής του ?ντλουβιτς (στη Φιλαρμονική "Ευτέρπη"Αιγίου). Το 1906 αφυπηρέτησε του Ναυτικού (ήταν εθελοντής υπαξιωμάτικός της Μουσικής) και ανέλαβε αρχιμουσικός στη Φιλαρμονική Ναυπλίου (διαδεχόμενος τον Ισπανό Orpi). Όμως εκεί η Μπάντα ήταν σε διάλυση και τότε πήγε στον Πύργο, ως βοηθός του αρχιμουσικού Ιωάννη Παρίδη (πατέρα του διακεκριμένου μαέστρου Ανδρέα Παρίδη). Κατόπιν πήγε στην Αίγυπτο, ως βοηθός του Ποργκιέζι (του διευθυντή της Μπάντας της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας). Εκεί λόγω του κλίματος αρρώστησε, κι έτσι στο τέλος του 1906 επανήλθε στο Αίγιο, όπου ίδρυσε Σχολή εγχόρδων και κατάρτισε Μαντολινάτα από μαθητές και επαγγελματίες, υπό την ακόλουθη σύνθεσή:φλάουτο:Σωτήριος Σταυρουλόπουλος (δήμαρχος). μαντολίνα:Ιω. Ζαγκλίφας, Αθαν. Παπαθεοδώρου, Μεντζέλος Μεντζελόπουλος, Γ. Σακκαλής, Γεώργιος Ν. Φαραζουλής, Δημ. Κουγεβετόπουλος, Γ. Καλαντζόπουλος, Κ. Σπανός (ή Μονοκρούσος), Ιω. Αρβανίτης, Φαίδων Πολυμερόπουλος,  Παν. Μητσόπουλος, Τάκης και Αλέκος Δεσυνιώτης. μαντόλες:Σπ. Κατσιρόπουλος, Θεοδ. Καζαντζής, Κρίτων Πολυμερόπουλος, Κ.Λ. Αλεξανδρόπουλος, ?γγελος Ζαγκλίφας. κιθάρες:Αλέξιος Βασιλόπουλος (κθηγητής), Μιχ. Βάβαλης, Σπ. Χρυσανθακόπουλος, Γεωργ. Νικολόπουλος, Μένιος Κυδώνης, Μανώλης Ματθίας. Μέ αυτή τη Μαντολινάτα έδωσε πολλές και ποιοτικές συναυλίες. Επίσης (με συγκατάνευση του Εμμ. Βολονάκη, γυμνασιάρχη Αιγίου και μετέπειτα καθηγητή στο Παν/μιο Αθηνών) δίδαξε μουσική στις ανώτερες τάξεις του Γυμνασίου (τότε η Μουσική δεν είχε ακόμα εισαχθεί επίσημα στα σχολεία` κάτι που έγινε λίγο αργότερα επί πρωθυπουργίας Ελ. Βενιζέλου με ενέργειες και του Αργυριάδη). Το 1909 αναχωρεί από το Αίγιο (ως μουσικός ορχ. του ιταλικού μελοδραματικού θιάσου Castelano) με στόχο να περιοδεύσει στην Ελλάδα, την Ιταλία και το εξωτερικό. `Οταν κατά το τέλος του 1909 ο θίασος τελειώνοντας την περιοδεία του στην Ελλάδα βρέθηκε στη Ζάκυνθο και ετοιμαζόταν να αναχωρήσει για την Ιταλία, ο Αργυριάδης επισκέφθηκε το Αίγιο για να αποχαιρετήσει τους δικούς του. Τότε -ώ του θαύματος- αποδέχτηκε τις θερμές προτροπές του Πανάγου Παναγιωτόπουλου κι αποφάσισε να παραμείνει και να ασχοληθεί με την ανασύσταση της "Ευτέρπης", της διαλυμένης Φιλαρμονικής Αιγίου. `Ομως, ας δώσουμε το λόγο στον αυτόπτη Γ.Δ. Παναγόπουλο ("Ιστορία της Φιλαρμονικής Αιγίου", 1953, σελ. 33):"Πράγματι δ`εν διαψεύδει ο}υτος τ`ας [ελπίδας το~υ Διδασκάλου του Andlouvits, [αλλ`α [αντάξιος μαθητ`ης α[υτο~υ [εφαρμόζει [εν πολλο~ις τ`ας [αρχ`ας α[υτο~υ [ακολουθ~ων τ`α βήματά του. [ Εργατικ`ος κα`ι φιλόπονος, καθ΄ }ο γέννημα κα`ι θρέμμα το~υ Α[ιγίου κα`ι τ~ης Φιλαρμονικ~ης, ε[ιργάσθη δραστηρίως κα`ι παραγωγικ~ως [επ`ι 7 περίπου  {ετη. Κατ' [αρχ`ην [επικειμένης τ~ης Πρωτοχρονι~ας το~υ 1910 [αναλαμβάνει μόνος του τ~?η βοηθεί?α μόνον τ~ων παλαι~ων συμμαθητ~ων του [ Ιωάν. [ Ασημακοπούλου κα`ι Νικ. Ζεβεδαίου τ`ην [επιδιόρθωσιν μερικ~ων [οργάνων, }ατινα }ολα [εντ`ος ξυλίνων βαρελίων...ε@ιχον [εναποτεθ~η κακε~ιν κακ~ως ε[ις τ`ο ]υπόγειον...το~υ σήμερον 4ου Δημοτικο~υ Σχολείου, [αποτέλεσμα κα`ι α[υτ`ο ]ως γνωστ`ον τ~ης μ`η ]υπάρξεως [ιδιοκτήτου Στέγης τ~ης Φιλαρμονικ~ης. Συγκεντρώνει μερικο`υς συμμαθητ`ας του τ~ης παλι~ας Φιλαρμονικ~ης, μεταξ`υ τ~ων ]οποίων το`υς Τρ. Καρδαρ~αν (κορνέτα), Νικ. Τσαγκάρην {η Ζεβεδα~ιον (κλαρίνο), [ Αργ. Παναγιωτόπουλον {η Χιώνην (κλαρίνο) Π. Παντελόπουλον (ε[υφώνιο), Β. Χατζόπουλον ή Κεραμιδάν (τρομπόνι), Ι. Μπιναρδόπουλον (αλτικόρνο), Χρ. Μπιναρδόπουλον (τζένις), Γεώργιον Νικολακόπουλον {η Καπάκην (μπάσο), Τάκην Βλεφαρόπουλον (γκραν κάσα), Ιωάννην Ασημακόπουλον {η Ρολογάν (πιάτα) κα`ι [ Ιωάν. Ε[υαγγελίου (ταμπο~υρο), συγγράφει τ`ο Μαρς "Ε[υτέρπη", ]ετοιμάζει τ`ις σχετικ`ες πάρτες κα`ι ξημερώνεται ]η Μπαντίνα α}υτη τ`ην 1ην Ιανουαρίου 1910 παιανίζουσα τ`ο [ Εωθινόν [αν`α τ`ην πόλιν τ`α χαράματα, πρ`ος μεγάλην χαράν κα`ι [ενθουσιασμ`ον [αλλ`α κα`ι {εκπληξιν τ~ων Α[ιγιέων. } `Αμα τ~?η ]ημέρ?α ]ο [εκ το~υ προχείρου καταρτισθε`ις α[υτ`ος }ομιλος [ακολουθούμενος [απ`ο [επίσης [εκ το~υ προχείρου σχηματισθε~ισαν [ Επιτροπ`ην μ`ε [επικεφαλ~ης πάλιν τ`ον [αείμνηστον κα`ι [αεικίνητον Πανάγον κα``ι το`υς Τάκην Σταματόπουλον. Γ. Βλαχόπουλον, Ι. Ζαγκλίφαν,    [ Επ. Χαραλάμπην, Λ. Καραπιπέρην και] Αθ. Παπαθεοδώρου, κ.ά. περι~ηλθεν τ`ην πόλιν το~υ Α[ιγίου παίζων τ`α κάλανδα κα`ι το εμβατήριον "Ε[υτέρπη"το~υ [ Αργυριάδη, ]η δ`ε [ Επιτροπ`η συνέλεξεν σεβαστ`ον ποσ`ον δι`α τ`ην [εποχ`ην [εκείνην ]υπ`ερ τ~ης [ανασυστάσεως τ~ης Φιλαρμονικ~ης διατεθέν.[ Αναφέρεται δ`ε κα`ι τ`ο ]εξ~ης περιστατικ`ον [αποδεικνύον τ`ο φιλόμουσον α{ισθημα τ~ων τότε Α[ιγιέων, }οτι ε[ις τ`ην συνοικίαν Ταξιαρχ~ων μία φτωχ`η γυνα~ικα μ`η {εχουσα {αλλο τι ν`α προσφέρη, προσέφερεν ε[ις τ`ην    [  Επιτροπ`ην μίαν δραχμ`ην [ασημένιαν κα`ι }ενα κομμάτι χαλκο~υ προσθέσασα [εν συγκινήσει   "...παιδάκι μου ν`α δ~ω μ{ατα τ`η μουσικ`η μας ν`α γίνη κι' {ας πεθάνω...". Ο Αργυριάδης παρέμεινε στην "Ευτέρπη"ώς το 1917 (στρατεύθηκε από το τέλος του 1912 ώς τον Αύγουστο του 1913), οπότε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και έκανε ανώτερα μαθήματα με τους Λαυράγκα, Καλομοίρη και Μπούτνικοφ. Κατόπιν ανέλαβε τη Φιλαρμονική της Καλαμάτας, όπου εργάστηκε επίσης εξαιρετικά ευδόκιμα. Το 1925 ανέλαβε και πάλι για λίγο όμως διάστημα την "Ευτέρπη"Αιγίου (τον διαδέχτηκε ο μαθητής του υπαρχιμουσικός Σπ. Χάμουζας). Το 1926 εκλέχτηκε Πρόεδρος του ΠΜΣ (με γραμματέα τον Αλ. Κολάση), αποτελώντας σημαντικό παράγοντα της ελλ. πρωτεύουσας. Το 1928 ανέλαβε τη διεύθυνση της Μπάντας της Near East Rilief  στην Αθήνα και τότε του απενεμήθη `Επαινος. Τον ίδιο χρόνο διορίστηκε καθηγητής μουσικής σε διάφορα γυμνάσια  (σε Αθήνα, Καλαμάτα, Μέγαρα) ώς την επίζηλη θέση στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών. Το 1935 έγινε μέλος της ΕΕΜ, ενώ παράλληλα εξέδωσε το βιβλίο «Συλλογή σχολικών ασμάτων». Το 1949 συνέστησε στους παράγοντες του Αιγίου να προσλάβουν ως αρχιμουσικό τον Ελ. Μαυρομμάτη. Στους μαθητές του, οι Σπύρος Χάμουζας και Παν. Ζωιτσούδης (αρχιμουσικοί της Φιλαρμονικής Καλαβρύτων).