Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Παρίσι 1911 - Αθήνα 1992) : διακεκριμένος τυμπανίστας της ΚΟΑ, από τους ελάχιστους τυμπανίστες στην Ιστορία των Συμφωνικών Ορχηστρών με τους οποίους έχει ασχοληθεί η Κριτική προσωπικά και επανειλημμένα, προκειμένου να επαινέσει τις ερμηνείες τους... (Σπανούδη, Λάβδας, Βώκος, Λαλαούνη, Δράκου, Β. Αρκαδινός, Π. Πετρίδης, κ.ά.). Σε ηλικία 12 ετών μπήκε στο Ορφανοτροφείο Χατζηκώνστα κι εκεί έμαθε μουσική και επιπλοποιία κι αυτό υποχρεωτικά (!), γιατί ο άτεγκτος Κανονισμός του Ιδρύματος επίτασσε:είτε εκμάθηση 2 οργάνων (όπως στην περίπτωση κάποιων άλλων μουσικών του παρόντος Λεξικού που έπαιζαν σε επίπεδο σολίστ 2 τελείως διαφορετικά όργανα) είτε εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου και μιας χειρωνακτικής τέχνης. Κατόπιν σπούδασε επί 4ετία στο Ωδείο Αθηνών. Οι πρώτες του δουλειές τον έστειλαν ντράμερ στον βωβό κινηματογράφο. Αργότερα, συνεργάστηκε με το ελαφρό Θέατρο και με την Ορχ. του Ωδείου Αθηνών. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη τόσο της Συμφωνικής του ΕΙΡ όσο και της ΚΟΑ (από το 1943 ώς τις 20.5.1970, που συνταξιοδοτήθηκε). Παράλληλα έπαιζε και στην ΕΛΣ. Προηγουμένως είχε υπηρετήσει επί συναπτή 13ετία στη "Φιλαρμονική Πρωτευούσης"(1930-1943). Υπήρξε από τους αγαπημένους μουσικούς των Θεοδωράκη και Χατζιδάκι. `Οταν μάλιστα έγινε το Φεστιβάλ Επιδαύρου, ήταν διοργανωτής της Ορχ. που συνόδευε τις παραστάσεις. Πατέρας των λαμπρών σύγχρονων δεξιοτεχνών μουσικών Χαράλαμπου και Σπύρου Αργυρόπουλου.