Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

με το Νόμο 470/10-12-1914 καθιερώθηκε (για την 25ετία των γάμων του βασιλιά Κων/νου) το "Βασιλικόν Μετάλλιον των Γραμμάτων και των Τεχνών", που απονεμόταν εναλλακτικά το πρώτο έτος κάθε διετίας σε λογοτέχνες και μουσικοσυνθέτες (και κατά το δεύτερο έτος, σε ζωγράφους και γλύπτες) για έργο τους "τ`ο ]οπο~ιον μεταξ`υ τ~ων λοιπ~ων τ~ης διετίας {{{{{{{{{{{{{{{{{{{{οχΙ μόνον προέχει λόγ??ω [εξωτερικ~ης μορφ~ης, [αλλ`α κα`ι τείνει ν`α [εξυψώσ?η τ`ην [ανθρωπίνην σκέψιν, ν`α [εξευγενίσ?η τ`α [ανθρώπινα α[ισθήματα κα`ι ν`α ]ερμηνεύσ?η τ`α [εθνικ`α [ιδεώδη", λαμβανομένης ]υπ' {οψιν κα`ι τ~ης προγενεστέρας [εργασίας το~υ συγγραφέως {η καλλιτέχνου". Το πρώτο χρυσό Μετάλλιο απονεμήθηκε ομαδικά (με απόφαση του τότε Υπουργικού Συμβουλίου) στους:Αγ. Βλάχο, Γ. Σουρή, Χ. ?ννινο, Αρ. Προβελέγγιο, Κ. Παλαμά, Σπ. Σαμάρα, Ναπ. Λαμπελέτ, Δ. Λαυράγκα, Γ. Ιακωβίδη και Δ. Φιλιππότη (1914). Τα δε επόμενα χρόνια, στους Γ. Δροσίνη (1915) και Ι. Πολέμη (1917). Με νέο Νόμο (1001/1917) το μετάλλιο Μετονομάστηκε σε "Εθνικόν Αριστείον των Γραμμάτων και των Τεχνών"και καθορίστηκε ο τρόπος της απονομής του (καθε χρόνο για τη λογοτεχνία και κάθε 3ετία για τη μουσική και τις εικαστικές τέχνες). Έτσι δόθηκε στον Μαν. Καλομοίρη (1918), στους Ι. Γρυπάρη και Κ. Παρθένη (1919), Α. Μωραϊτίδη (1920) και Γ. Λαμπελέτ (1921). Επειδή ο Νόμος ατόνησε, απενεμήθη και πάλι ομαδικά με Επαναστατική απόφαση (15.11.1923) σε 20 λογοτέχνες, ζωγράφους και μουσικούς. Τέλος, με Συντακτική απόφαση (26.3.1926) ανατέθηκε η απονομή του Αριστείου (που μετονομαστηκε σε "Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών") στην Ακαδημία Αθηνών, που το πρωτοαπένειμε στους  Γ. Χαλεπά, Γ. Ροϊλό και Ε. Θωμόπουλο (1927). Έκτοτε έχει απονεμηθεί σε πλείστους "εθνικούς"καλλιτέχνες.