Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(περ. 450-385):Ο μέγιστος κωμωδιογράφος της αρχαιότητας ήταν (όπως άλλωστε όλοι οι θεατρικοί δημιουργοί της εποχής του) και λαμπρός μουσικός. `Ομως ο καλλιτεχνικός του προσανατολισμός (αν κρίνουμε από τους μύδρους που εξαπολύει κατά Ευριπίδη και "νεoτεριστών"...) πρέπει να ήταν συντηρητικός και απολύτως πιστός προς την παραδοσιακή θεατρική μουσική. `Eτσι, αφ' ενός επαινεί θερμά τα μέλη που συνέθετε ο Αισχύλος και ο Σοφοκλής αφ' ετέρου παρουσιάζει στα έργα του αξιομνημόνευτη "μουσική οικονομία", με υπολογισμένες αντιθέσεις του σοβαρού με το κωμικό, της "εμμέλειας"με τον "κώμο". Τέλος, χρησιμοποίησε στον λυρικό διάλογο όλες τις διεθέσιμες παραδοσιακές μουσικές μορφές της εποχής του (ύμνους, σκόλια, αρχιλόχειες επωδούς, κ.λπ.). Από τα 44 έργα του που ήταν γνωστά κατα τους αλεξανδρινούς χρόνους, διασώθηκαν μόνο τα 11 ("Αχαρνείς", "Βάτραχοι", "Ειρήνη", "Εκκλησιάζουσες", "Θεσμοφοριάζουσες", "Ιππείς", "Λυσιστράτη", "Νεφέλες", "`Ορνιθες", "Πλούτος", "Σφήκες"). Συνοπτικά αναφέρουμε ότι ως υποδειγματικά μουσικά κομμάτια του θεωρούνται τα 2 λυρικά άσματα των "Νεφελών"("Αέναοι νεφέλαι"και "Παρθένοι ομβροφόροι", στίχοι 275-290 και 298-313) καθώς και οι 4 χορικοί ύμνοι των "Βατράχων".