Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(428-347):Ο μεγάλος Πυθαγόρειος φιλόσοφος, πολιτικός και μαθηματικός (που καταγόταν από τον Τάραντα και ανήκε στη δεύτερη γενιά των μαθητών του Πυθαγόρα) ανήκει στις διασημότερες προσωπικότητες του αρχαίου κόσμου. Θεωρείται ως ο σημαντικότερος ίσως μελετητής της ακουστικής στην αρχαία Ελλάδα, προάγοντάς την μέσω των ερευνών του, όπως άλλωστε και όλη τη μουσική θεωρία. Ως μέγας μαθηματικός πρέπει να μετέσχε ουσιαστικά στις έρευνες των Πυθαγορείων για τη μέτρηση των διαστημάτων (Πτολεμαίου "Αρμονικά"V, 13) ορίζοντας τις σχέσεις τους ως εξής:

                         μι                        φα                    σολ                  λα

εναρμόνιο γένος            28/27                 36/35                5/4

χρωματικό γένος           28/27                243/224            32/37

διατονικό  γένος            28/27                   8/7                  9/8

Αναφέρεται και ως ικανότατος πλαγιαυλητής (φλαουτίστας) κατά δε τον Αθήναιο έγραψε και σύγγραμμα "περί αυλών"("Δειπνοσοφιστές"IV, 184), όπου διατύπωσε την παρατήρηση ότι το μικρό μήκος του αυλού παράγει υψηλό τόνο, ενώ το μεγάλο, χαμηλό τόνο (βλ. Εύδοξος). Δίκαια ο Οράτιος του αφιέρωσε την Ι, 28 ωδή του.