Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

ως επικεφαλής της καλλιτεχνικής ιεραρχίας του καφέ-αμάν (βλ. λήμμα) αναφέρονται φυσικά οι τραγουδιστές κι από αυτούς, οι γυναίκες:η "Kιορ"Κατίνα (ή "χανεντέ"Κατίγκω), η Πολίτισσα Φωτεινή (Κονδυλάκη Φωτεινή), η Σουλτάνα από τη Σμύρνη, η "λιγύμολπος και καϊμακοπαχουλή"Ελένη (από το Κιρκά Αγάτς της Μαγνησίας), η Σμυρνιά Ευθαλία, η Καλλιόπη, η Βάσω η Σμυρνιά, η Αρμένισσα Γκιαλούς, η Αιγυπτία Βιργινία και πλήθος από άλλες ημι-ανώνυμες Ανατολίτισσες (Σμυρνιές, Τουρκάλες, Αρμένισσες και Εβραίες). Από τους άνδρες συναδέλφους τους, ονομαστικά αναφέρονται οι:Βασίλειος Κονταξής (1874), Αναστάσιος Βελέντζας (1874), ο Σμυρναίος Κοκκινάκης (1887), Οβανέζης (1894), ο Εβραίος Δαβίδ (1889), ο Σουλιώτης Βούρκος (1891), κ.λπ. Ως προς τους οργανοπαίκτες, την κορυφαία θέση στο χώρο κατείχαν οι βιολιστές` και μάλιστα, οι κατέχοντες τη θέση του πρώτου βιολιστή. Εδώ την πρωτοκαθεδρία είχε ο περίφημος Γιοβανίκας και ακολουθούσαν οι Πανανός Βογιατζής και Δημήτριος Ρόμπος (βλ. Κονδυλάκη Φ.). `Αλλοι ονομαστοί βιολιστές της εποχής:Εμμανουήλ Ζαράκης (1886). Μιχ. Παπαναστασίου (1888), Κώστας Παπούτσας (1891), Π. Ζορμπανάκης (1894), ο Ρουμάνος Ηλία Μοντρογκάντι (1899) και οι γνωστοί μόνο με τα μικρά τους ονόματα:Μαρίνος (1889), Μιχαλάκης (1890), Βελή-Εφέντης (1891), κυρ-Αντωνάκης (1892), Παναγιώτης (1892), Τζώρτζης (1898). Από τους υπόλοιπους οργανοπαίκτες των "καφέ-αμάν"γνωρίζουμε τους σαντουρίστες:Κυριάκο Τσορβά (1874), Ειρήνη (1879), Γεωργή Ρόμπο (1886, αδελφό του βιολιστή), Λάμπη (1892) και Γ. Χιώτη (1894)` τους λαουτιέρηδες:Δημήτριο Βογιατζή και Αριστοτέλη Μουραμπά (1886) και τον μόνο γνωστό κλαριντζή Παντελή Γκούμα (1886). Επίσης την Αρτεμισία, που ήταν δεξιοτέχνις στο κανονάκι (τα περισσότερα στοιχεία, από το βιβλίο  "Της Ασιάτιδος Μούσης Ερασταί..."του Θοδ. Χατζηπανταζή, Εκδόσεις "στιγμή").