Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Αθήνα 1904;-1970):από τις εξοχότερες φυσιογνωμίες της μουσικής Σκηνής, που υπηρέτησε με αυταπάρνηση όλα τα θεατρικά είδη διαπρέποντας και στον κινηματογράφο («Το αμαξάκι», «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», «Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλο», «Εισπρακτοράκι», «Μια ζωή την έχουμε», «Οι γαμπροί της ευτυχίας», «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο κοντός», «Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας», κ.λπ.). Πρωτοεμφανίστηκε το 1924 στις «Ερωτικές γκάφες» (Θίασος Ζαφειρίου), ακολούθησε η συμμετοχή του στον θίασο Ζάχου Θάνου και η επιτυχία του στην οπερέτα «Το κορίτσι της γειτονιάς». Την ίδια περίπου εποχή αποθεώθηκε στην επιθεώρηση «Κατεργάρα» κι αυτό του έδωσε τη δύναμη να σχηματίσει τον πρώτο προσωπικό του θίασο (1928), παρουσιάζοντας επιθεωρήσεις. `Εκτοτε, σταδιοδρόμησε στο κωμικό και το μουσικό θέατρο πάντοτε ως επικεφάλής θιάσων ή ως συνθιασάρχης:με τη Μαρίκα Μαντινειού (1931), τη Μαρίκα Νέζερ και τη Νίτσα Φιλοσόφου (1934), τον Κυριάκο Μαυρέα (1940), την Καίτη Βερώνη και τον Σταύρο Ιατρίδη (1944), τον Βασίλη Μεσολογγίτη και την Καλή Καλό (1948), κ.ο.κ. Μετακατοχικά ήταν συνιδρυτής του θιάσου «Καλλιτεχνική `Ενωση» (με Κ. Μαυρέα, Ορ. Μακρή, Μ. Φιλιππίδη και Μ. Κοκκίνη). Το 1949 ήταν συνθιασάρχης με τη Λέλα Σκορδούλη και τονΤάκη Κάσση (σε παραστάσεις στον Βόλο και τη Θεσ/νίκη). Τον ίδιο χρόνο μετέσχε και σε περιοδεία του θιάσου Κρίτα στην Κων/πολη. Την περίοδο 1956-61 διετέλεσε καλλιτεχνικός δ/ντής του «Ακροπόλ» και στη συνέχεια (1961-66) έγινε συνθιασάρχης (με τον Ν. Ρίζο και τη Γ. Βασιλειάδου) ενός εξαιρετικά επιτυχημένου θεατρικού Σχήματος. Το 1967 εμφανίστηκε στη Θεσ/νίκη (συνθιασάρχης με Ν. Σταυρίδη, Κ. Στολίγκα και Σπεράντζα Βρανά) και το 1968 (Θέατρο «Αυλαία» Θεσ/νίκης) αναγκάστηκε για λόγους υγείας να διακόψει τις παραστάσεις του θιάσου του (συνθιασάρχης ο Κώστας Χατζηχρήστος) και να αποσυρθεί. Ακούγεται να τραγουδάει στον δίσκο «Ο Ελλ. Κινηματογράφος και ο Μ. Χατζιδάκις» (1985)...«Αχ βρε παλιομισοφόρια, τί τραβάν για σας τ'αγόρια...».