Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

η ίδρυσή του, το 1888, οφείλεται στις επίμονες προσπάθεις του Αντ. Λάνδη, στη γενναία χρηματοδότηση του Ιωαν. Καραγιάννη (που πούλησε το κατάστημά του γι' αυτό το σκοπό) και στις επιδέξιες επαφές του Λ. Στεφανίδη (ή "Μπουλντώκ"). Με βασικό θίασο από τους:Σπ. Δημητρακόπουλο (τενόρο οπερέτας), Π. Ρικάρντι (2ο τενόρο), Γιάννη Αποστόλου (πρωταγωνιστή τενόρο), τον Κερκυραίο Μιχ. Μαντζάρα (βαθύφωνο), τον Κ. Κωστέλλο (βαρύτονο από το Γαλαξίδι), τον Αντ. Λάνδη (κωμικό βαθύφωνο), τον Β. Λαλαούνη (2ο βαρύτονο) και τις:Κατίνα Λάνδη, `Ολγα Λιόπα, Μελπομένη Κωνσταντακοπούλου (που κατόπιν μεσουράνησε στο ελληνικό κωμειδύλλιο), Ρεκανατίνι (Ιταλίδα μέτζο-σοπράνο γεννημένη στην Αθήνα) καθώς και με τη συνεργασία πολλών από τους Τραγουδιστές της Παλιάς Αθήνας (που δημιούργησαν το "Α' Ελλ. Μελόδραμα") έδωσε αρκετές παραστάσεις κατά τη διετία 1888-89, με το εξής ρεπερτόριο:"Βετλή"του Δονιζέττη (sic!), σε μετάφραση Κατακουζηνού (έναρξη:19.12.1888 στο θεάτρο Συγγρού –το μετέπειτα Δημοτικό Θέατρο Αθηνών–ενώπιον ολόκληρης της βασιλικής οικογένειας και του Ρώσου μεγάλου δούκα Παύλου) και "Υποψήφιος Βουλευτής", "Φαβορίτα", "Απαγωγή απ' το Σεράι", "Μάρκος Μπότσαρης", "Λουτσία ντι Λαμερμουρ", "Υπνοβάτις", "Κουρέας της Σεβίλης", "Μυλωνάδες"(σε μουσική εκδοχή Ζάιλερ), "Αρχοντοχωριάτης", "Αντιγόνη"(Μέντελσον), "Κυρά Φροσύνη"(σύνολο 12 έργα!...). Οι κύριοι μεταφραστές αυτών των έργων ήταν οι:Κατακουζηνός, Πολυκράτης, Νάσος Γεράκης, Α. Μανούσος και βασικός αρχιμουσικός (ο Ναπ. Λαμπελέτ δεν δέχτηκε να συνεργαστεί) ο Σπ. Μπεκατώρος, βοηθούμενος ουσιαστικά από την Σπεράντσα Καούκι (την μετέπειτα Ελπίδα Λαμπελέτ), η οποία δεν δίστασε να αναλάβει (κατά το 1889) την αποκλειστική μουσική διεύθυνση και, σύμφωνα με τις πηγές, να τη διεκπεραιώνει υποδειγματικά (!). `Αλλο μεγάλο όπλο του Θιάσου ήταν η εξαιρετική του χορωδία, που τη σχημάτιζαν οι:  Ζαμπελίου Ελένη, Ζαμπελίου Κατίνα, Ιωαννίδης Ελευθέριος, Καντιώτη Ασπασία, Καούκι Γουλιέλμος, Κονταρόπουλος Λάζαρος, Κτενάς Ν., Κυριαζής Γ., Κωνσταντόπουλος Παν., Λαλαούνης Β., Λαλαούνης Εμμ., Μαντζάρα Λουκία, Μόσχος Σαράντης, Παινεμένος Θεόδ., Πανταζής, Περαντινός Αν., Πετράκης Κων/νος, Ρέλλας Ν., Σιαπάτης Παν, Σωτήρχου Αθηνά. Το "Β' Ελλ. Μελόδραμα"στο διάστημα της σύντομης ιστορίας του επιχείρησε 2 περιοδείες προς τον "έξω ελληνισμό". Στην 1η, επισκέφθηκε την Αλεξάνδρεια, το Κάιρο, την Κων/πολη και τη Σμύρνη. Στη 2η, είχε πολύμηνη περιπετειώδη διαδρομή που ξεκίνησε από τη Μασσαλία, συνεχίστηκε στην Τεργέστη, το Φιούμε, τη Βράιλα και το Γαλάτσι της Ρουμανίας, στην Οδησσό και την Κων/πολη (όπου Καραγιάννης και πρωταγωνιστές παρασημοφορήθηκαν από τον σουλτάνο!...). Εκεί όμως οι εγωισμοί, οι διχόνοιες, τα τεχνικά προβλήματα και η εγγενής ανυπαρξία υλικών μέσων οδήγησαν στη διάλυση (10.5.1890). Τότε ο  καθένας επέστρεψε όπως μπόρεσε στην Αθήνα, ενώ στην Πόλη παρέμειναν ορισμένοι (Μαντζάρας, Δημητρακόπουλος, Κοκκίνης και οι αδελφές Μολινάρι) δίνοντας συναυλίες υπό τη διεύθυνση του Λ. Σπινέλι (που τότε πρωτοαναφέρεται). (Βλ. και Καραγιάννης Ιωάννης).