Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

διακεκριμένη διεθνής τραγουδίστρια (κοντράλτο) του 19ου αι. και ονομαστή δασκάλα τραγουδιού του 20ού αι. Γεννήθηκε το 1868 στη Βιέννη. Το πατρικό της όνομα ήταν Ρούσκα. Ο πατέρας της ήταν εισαγωγέας ταπήτων της Ανατολής. Από μικρή διακρίθηκε «[επ`ι καλλιφωνί?α». Ο πρώτος που διαπίστωσε το ταλέντο της ήταν ο γνωστός αρχιτέκτονας Χάνσεν, που τη συνέστησε στον διάσημο πιανίστα και δάσκαλο τραγουδιού Γιόζεφ Γκένσμπάχερ (προσωπικό φίλο του Μπραμς). «Η ωραιότατη δεσποινίς Ρούσκα», μας γράφει ο Γιώργος Κουσουρής (στον οποίο οφείλουμε όλα σχεδόν τα στοιχεία του λήμματος), «έκανε την πρώτη ιστορικά γνωστή εμφάνισή της στην Κρατική `Οπερα του Βερολίνου ως Ατσουτσένα στον Τροβατόρε το 1889. Ακολούθησαν έργα Βάγκνερ, στα οποία είχε επιτυχία, και μια ασθένεια των φωνητικών χορδών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα το τέλος μιας πολλά υποσχόμενης καριέρας. Οι γιατροί της συνέστησαν αλλαγή κλίματος και η Εριέττα βρέθηκε στην Κέρκυρα. Εκεί γνώρισε τον εισαγγελέα Μ. Κυργούσιο, μες τον οποίο ήρθε σε γάμο. Μετά το θάνατο του συζύγου της παντρεύτηκε για δεύτερη φορά τον πρέσβη και γνωστό διπλωμάτη Αλεξ. Βαρατάση, τον οποίο ακολούθησε σε όλα τα διπλωματικά του ταξίδια ώς το 1924, οπόταν το ζεύγος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Τότε εκείνη ανέλαβε την τάξη τραγουδιού του Ωδείου Αθηνών. Από την τάξη της πέρασαν άνω των 500 μαθητών και μαθητριών, ανάμεσα στους οποίους ξεχώρισαν η Πόπη Ευστρατιάδου, η Λουκία Χέβα, η Πόπη Τζαβάρα, η Στέλλα Κωστή, η Βέρα Μαυροπούλου, η Αλίκη Σωφρονιάδου, η Λίτσα Ψαθέρη, η Ντόρα Στράτου, κ.ά.». Δίδαξε στο Ωδείο Αθηνών από το 1924 ώς το 1957 και η προσφορά της στην Ελληνική Μουσική κρίνεται εξαιρετικά σημαντική. Πέθανε στις 2.3.1963.