Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Αγρίνιο 1939):διακεκριμένος λαϊκός οργανοπαίκτης (κλαρίνο). Γεννήθηκε σε οικογένεια παραδοσιακών μουσικών και άρχισε να μαθαίνει κλαρίνο από 8 ετών. Ο πατέρας του, επίσης ονομαστός κλαρινετίστας, υπήρξε ο πρώτος (και τελευταίος) δάσκαλός του. Ξεκίνησε επαγγελματική σταδιοδρομία σε ηλικία 15 ετών, στο Αγρίνιο. Το 1959 ήρθε για ηχογραφήσεις στη Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα (συνεργαζόμενος με τα διασημότερα ονόματα, αρχικά της δημοτικής και κατόπιν της λαϊκής μουσικής). Το 1979 άνοιξε (με τη Λιαροπούλου) το κέντρο "Χρυσό Kλαρίνο"(Μιχαήλ Βόδα), όπου έπαιζε για 10 περίπου χρόνια (ώς το κλείσιμό του). Κατόπιν έπαιξε για 2 χρόνια στον "Πλάτανο"και μετά δεν ξανανέβηκε σε "πάλκο", αλλά μετείχε στα Προγράμματα των μεγάλων λαϊκών κέντρων. Ο Βασιλόπουλος φημίστηκε τόσο για τον μοναδικό "ανατολίτικο"τρόπο του παιξίματός του όσο και για τα σπάνια "ειδικά"μουσικά του προσόντα ("αυτί"και "μνήμη") που του επέτρεπαν, παρότι δεν ήξερε να διαβάζει νότες, να απομνημονεύει αμέσως οποιαδήποτε μουσική με όλες τις επιμέρους λεπτομέρειες. Ασχολείται επίσης με τη βυζ. μουσική. Ακούγεται στους δίσκους "Το χρυσό κλαρίνο"(1976) και "Λαϊκοί Σολίστες, 1"(1985). Ο αδελφός του Γιώργος Βασιλόπουλος είναι κι αυτός λαμπρός λαϊκός μουσικλος δεξιοτέχνης (αρμονίστας).