Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

Καλλίπολη Θράκης 1910 - Αθήνα 11.3.1978):διακεκριμένη τραγουδίστρια της ελαφράς ελλ. μουσικής και ηθοποιός. Γέννημα θεατρικής οικογένειας, μεγάλωσε κι έμεινε πολλά χρόνια στο Βόλο. "Nτεμπουτάρησε"στην "Αστόρια Β"της Θεσ/νίκης (13.10.1933) με το τραγούδι "Το κόκκινο πουκάμισο"του Νίκου Χατζηαποστόλου. Αμέσως μετά πήγε στην Αθήνα και πρωτοεμφανίστηκε (θίασος Σαμαρτζή-Μηλιάδη, 1933) στον "Παπαγάλο"του Βώττη  (βλ. και Βώττη Λόλα).  Από τότε συνεργάστηκε με διάφορους αθηναϊκούς μουσικούς θιάσους ως τραγουδίστρια (1934-41). Κατά την Κατοχή δραπέτευσε μεταμφιεσμένη σε καλόγρια και κατέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου με την αδελφή της Αλίκη Βέμπο και τον Μίμη Τραϊφόρο (τον κατοπινό σύζυγό της) συγκρότησε θίασο αφιερωμένο αποκλειστικά στην ψυχαγωγία των μαχόμενων Eλλ. Ενόπλων Δυνάμεων (1941-45). Επέστρεψε στην Αθήνα και, κατέχοντας δίκαια τον τίτλο:"η τραγουδίστρια της Νίκης"(τη "βάφτισε"έτσι ο Αχιλλέας Μαμάκης), συγκρότησε (1946) προσωπικό θίασο, ανεβάζοντας πλήθος επιθεωρήσεων και μουσικών κωμωδιών ("Ξανανθίζουν τα ρόδα", "Γκρεμισμένη φωλιά", "Ρωμαίοι και Ιουλιέτες", κ.λπ.). Έπαιξε και σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες ("Προσφυγοπούλα", "Στέλλα", "Στουρνάρα 288", κ.λπ.). Εμφανίστηκε και στο εξωτερικό (Κων/πολη, Παρίσι, Κύπρος, Λονδίνο, κ.λπ.). Στη διάρκεια της πολύχρονης σταδιοδρομίας της ερμήνευσε με αξιοσημείωτο καλλιτεχνικό ήθος πολλών είδών τραγούδια, όπως:ερωτικά ("Μια γυναίκα πέρασε", "Το καινούργιο φεγγάρι", "Σ' αγαπώ", "Χειμώνας", "Λόντρα, Παρίσι, Νιου-Γυόρκ", "Να με παίρνανε τα σύννεφα", κ.λπ.), πατριωτικά ("Παιδιά της Ελλάδος παιδιά", "Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του", "Κορόιδο Μουσολίνι", "`Αντε στο καλό κι η Παναγιά μαζί σου", κ.λπ.), δημοτικοφανή ("Χωριάτα", "Χωριό μου χωριουδάκι μου", "Η θειά μου η Αμερσούδα", "Στη Λάρισα βγαίνει ο αυγερινός", κ.λπ.) και πλήθος επιθεωρησιακά, κατακτώντας τη γενική εκτίμηση. Είναι πάμπολλοι οι δίσκοι LP που "αναβιώνουν"τις παλιές επιτυχίες της. Τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος Ευποιίας.