Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Αθήνα, 1862-1950):από τις πρώτες διπλωματούχους τραγουδιού του Ωδείου Αθηνών. Κόρη του Ροβέρτου Βέσσελ (Βαυαρού μουσικού από το Μόναχο) και της Ιωσηφίνας Μπεκέ (από το Λιβόρνο). Η ιστορία της είναι στενά συνδεμένη με τη μουσική κίνηση της περιόδου 1887-1900. Μεγαλωμένη σε μουσικό περιβάλλον και προικισμένη με μουσικό ταλέντο και φωνή υψιφώνου, αριστεύει στο Ωδείο και εξελίσσεται. Είναι η πρώτη μαθήτρια που εμφανίζεται στη σκηνή του Ωδείου (20.5.1879) και τραγουδά τη "Βετλή"του Ντονιτσέττι (σε ηλικία 17 ετών). Στις εφημερίδες της εποχής αποκαλείται "η καλλικέλαδος νεάνις". Στις 18.7.1879 (π.η.) ερμηνεύει στο θέατρο "Απόλλων"της Αθήνας αποσπάσματα από τη "Βετλή"και τον "Κρισπίνο"(με τους Σαγανόπουλο, Ραφαήλ, Αθανασία Καραμάνου και με χορωδία που κατά τις εφημερίδες της εποχής "@ην {εξω τόνου..."), ενώ στις  10.8.1879 (π.η.) ερμηνεύει στα ελληνικά μαζί με τον Σαγανόπουλο το δημοφιλέστατο Χορικό από τον "Ναμπούκο"του Βέρντι ("Τραγούδι των σκλάβων"). Η ικανοποίηση και συγκίνηση των φιλόμουσων διανοουμένων είναι απερίγραπτη. Ονομάζεται "το αηδόνι του Ωδείου Αθηνών". Οι Δ.Α. Κορομηλάς και Ιω. Καμπούρογλου της απευθύνουν ανοικτή επιστολή ("Εφημερίς"). Αλλά και η Πολιτεία συμμεριζόμενη το γενικό ενθουσιασμό τιμά την πρώτη αριστεύσασα μαθήτρια του Ωδείου με προσφορά θαυμαστή για την εποχή εκείνη, δηλαδή "εκ συνεισφορών της Ελληνικής Αθηναϊκής κοινωνίας"της χαρίζει ένα πιάνο Schnabel και πλήρη μουσική βιβλιοθήκη(!!). Αυτό ως ένδειξη της σημασίας που δόθηκε στην ανάπτυξη των μουσικών σπουδών... Η Αδέλλη Βέσσελ, παρά την ξενική καταγωγή της, ήταν βαθύτατα Ελληνίδα. Παντρεύτηκε τον Κων/νο Κροντηρόπουλο από την Ύδρα (κάτοικο Αθηνών και κατόπιν διευθ. του υπουργείου Δικαιοσύνης). Μετά το γάμο της δίδαξε μουσική στο Αρσάκειο επί (30ετία) μετέχοντας ολόψυχα στη μουσική ζωή της χώρας. Eπίσης δίδαξε στη Μουσική Σχολή που είχαν στον Πειραιά οι Λουδοβίκος και Ελπίδα Λαμπελέτ. Κατέγραψε τη φωνή της στον πρώτο κύλινδρο φωνογράφου που εμφανίστηκε στην Ελλάδα. Σε γενικές γραμμές, άφησε εποχή με την προσωπικότητά, το πνεύμα και το απαράμιλλο χιούμορ της. Στον κύκλο της σύχναζε η αφρόκρεμα των μουσικών και των ποιητών της εποχής, όπως οι αδελφοί Λαμπελέτ, ο Δροσίνης, ο Ρόδιος, ο Σαμάρας, κ.ά.  Επίσης απέκτησε μια κόρη, την Ελένη Κροντηροπούλου, που έγινε πιανίστα. (βλ. και Μ. Α. Ράπτη "Επίτομη Ιστορία του Ελλ. Μελοδράματος και της ΕΛΣ, 1888-1988",`Εκδ. Κτηματικής Τράπεζας και Κώστα Μπαρούτα"Η Μουσική Ζωή στην Αθήνα το 19ο αιώνα", Εκδ. "Φίλιππος Νάκας").