Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Κανδυλλί Βοσπόρου 1882 - Κων/πολις 1938):διακεκριμένος ιεροψάλτης και άρχων λαμπαδάριος του Πατριαρχείου. Θέλοντας από μικρός να γίνει ιεροψάλτης, γράφτηκε στη Μουσική Σχολή του Ελλ. Μουσικού Συλλόγου Γαλατά, όπου δίδασκε ο Μιχαήλ Παυλίδης. Μετά από προϋπηρεσία ιεροψάλτη και πρωτοψάλτη σε διαφόρους ναούς (Γέννηση του Χριστού των Μουσούρων στην Ξηροκρήνη, Κοίμηση της Θεοτόκου στο Νεοχώριο, ?γιος Γεώργιος  στο Μικρό Μπακάλκιοϊ Χαλκηδόνος, ?γιος Γεώργιος στο μετόχι του Παναγίου Τάφου-Φανάρι, κ.λπ.) προσλήφθηκε το 1913 στον Πατριαρχικό Ναό ως Β' δομέστικος και το 1916 έγινε λαμπαδάριος (στη θέση του ασθενήσαντος Κων/νου Κλάββα). Έψαλλε επί 22 χρόνια με τον Ιάκωβο Ναυπλιώτη, δημιουργώντας μια λαμπρή παράδοση (που τη συνέχισαν για άλλα 20 χρόνια ο Πρίγγος με τον Στανίτσα). Έψαλλε ακίνητος και με φανατική προσήλωση στη διατήρηση των αρχαίων μελών. Δίδαξε στην τελευταία Πατριαρχική Σχολή (ήδη από το 1916). Πολέμησε σθεναρά την 4φωνη εκκλ. μουσική. Συνέθεσε πολλά μαθήματα (κυρίως κοινωνικά) που παρέμειναν ανέκδοτα στα χέρια πολλών μαθητών και θαυμαστών του. (Η πλήρης εργογραφία του, σύμφωνα με ιδιόγραφο σημείωμά του:1. Αναστασιματάριον, 2. Ειρμοί Κανόνων, Κανόνες, Κοντάκια, Απολυτίκια, 3. Κανόνας του Όρθρου της Μ. Πέμπτης, 4. Δοξαστικά των κυριότερων εορτών, 5. Τρία Δοξαστικά της Παμμακαρίστου, 6. Μία στάση Χερουβικών σε όλους τους Ήχους, 7. Δύο στάσεις Κοινωνικών «Αινείτε» σε όλους τους Ήχους, 8. Όλα τα Κοινωνικά του έτους συντετμημένα, 9. Λειτουργικά και «`Αξιον εστιν» σε όλους τους Ήχους, 10. Πολυχρονισμοί και Ύμνοι σε Πατριάρχες και Αρχιερείς). Οι κυριότεροι μαθητές του:Ελευθέριος Γεωργιάδης, Νικόλαος Δανιηλίδης, Αλέξανδρος Μαργαριτόπουλος, Θεοχάρης Στ. Ανεστίδης, κ.ά. (Για περισσότερα, δες «Οι Ψάλτες του Οικουμενικού Πατριαρχείου», Έκδοση «Συνδέσμου των εν Αθήναις Μεγαλοσχολιτών», Αθήνα 1996).