Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(το γένος Θεοδωρίδου. Οδησσός 1884 - Αθήνα 1935):εκλεκτή υψίφωνος (δραματική κολορατούρα) του "Γ΄ Ελληνικού Μελοδράματος", αδελφή της Βικτωρίας-Αναστασίας Θεοδωρίδου και της Μαριγώς Θεοδωρίδου, σύζυγος του Μιχαήλ Βλαχόπουλου και μητέρα της Ζωής Βλαχοπούλου. Οι γονείς της κατάγονταν από την Καβάλα (Βασίλειος Θεοδωρίδης και Ζωή Φέσσα) και μετά το γάμο τους εγκαταστάθηκαν στην Οδησσό. Εκεί η Ελένη έκανε τις πρώτες φωνητικές της σπουδές  το 1900. Κατόπιν, με προτροπή του διάσημου τενόρου Αποστόλου, πήγε στο Μιλάνο, με την αδελφή της Βικτωρία-Αναστασία (1902), σπουδάζοντας κοντά στον Ρόσσι (με έξοδα του μεγάλου ευεργέτη των ελλ. Γραμμάτων και Τεχνών Γρ. Μαρασλή). Εμφανίστηκε με εξαιρετική επιτυχία σε ιταλικά θέατρα ("Νόρμα", "Δύναμη του Πεπρωμένου", "Τροβατόρε"). `Επιτυχίες όμως συνόδευαν και την αδελφή της. Με πρόσκληση του Λαυράγκα, οι δύο αδελφές "Ντορίντι"(όπως ήταν ήδη γνωστές στην Ιταλία) ήρθαν για λίγο στην Ελλάδα το 1902 (ή το 1905) και τραγούδησαν σε 2 παραστάσεις ("Μποέμ"και "Φαβορίτα"). Κατόπιν επέστρεψαν στην Οδησσό και εισηγήθηκαν στην εκεί ελληνική παροικία να προσκαλέσει το "Μελόδραμα". `Ετσι και έγινε, όμως η Ελένη ακολούθησε το "Μελόδραμα"πίσω στην Ελλάδα (αποδεχόμενη σχετική πρόταση του Λαυράγκα), παντρεύτηκε τον Μιχ. Βλαχόπουλο (Αθήνα 1907), έκανε 4 παιδιά και επί 25ετία διαδραμάτισε με προθυμία και αυτοθυσία σπουδαίο ρόλο στη στερέωση και την πρόοδο του λυρικού θεάτρου στην Ελλάδα (ώς το 1929 που παρουσιάστηκαν τα πρώτα συμπτώματα της επάρατης ασθένειας, που τόσο τη βασάνισε...). Όσο κι αν στο διάστημα 1907-1914 περιορίστηκε από τις 4 εγκυμοσύνες της, υπήρξε η "πρώτη διδάξασα"τους ρόλους της σοπράνο στα έργα που πρωταγωνίστησε ο σύζυγός της και βοήθησε αδιαμαρτύρητα κάθε αδιέξοδο του ρεπερτορίου και των θεατρικών συνθηκών... Θαυμάστηκε ως "Μάγισσα"και ως "Διδώ"του Λαυράγκα, ως Ναταλία (στη "Μάρτυρα") του Σαμάρα, ως Σμαράγδα (στον "Πρωτομάστορα") και ως Μάνα (στο "Δαχτυλίδι της Μάνας") του Καλομοίρη, αλλά και ως "Περουζέ"του Θ. Σακελλαρίδη ή Νίνα (στην «Κορσικανή Εκδίκηση» του Αρ. Μαρσίκ). `Ομως οι "καθ' αυτό"ρόλοι της ήταν στις όπερες:"Τόσκα", "Νόρμα", "Υπνοβάτις", "Ερνάνης", "Καβαλλερία Ρουστικάνα", "Αϊντα", "Φαβορίτα", "Τζιοκόντα". `Αφησε εποχή με την πλούσια φωνή, την εκφραστικότητα της ερμηνείας, τη μεγαλοπρέπεια της εμφάνισης, αλλά και την απλότητα της συμπεριφοράς της. Στους μαθητές της, ο Μιχάλης Βούρτσης, κ.ά. Σώζονται ηχογραφήσεις της (αρχεία Ακαδημίας Αθηνών).