χαρακτηρισμός για τον κιθαρωδικό νόμο, που κατά τον Πλούταρχο ("περί Μουσικής") πρώτος ο Τέρπανδρος ονόμασε (όπως και τον "αιόλιο", τον "τροχαίο"και τον "οξύ"). Επρόκειτο για είδος κιθαρωδικής μελωδίας.