Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

έτσι ονομαζόταν στην αρχαιότητα "ποιά τις διαίρεσις τετραχόρδου". Δηλαδή, η ιδιαίτερη και χαρακτηριστική κατάταξη των διαστημάτων στα τετράχορδα του καθενός από τα 3 γένη:του διατονικού, του χρωματικού και του εναρμόνιου. Τα γένη της βυζ. μουσικής είναι γνωστά με τα ίδια ονόματα που μεταχειριζόταν και η μουσική των αρχαίων Ελλήνων. Από αυτά τα γένη, τα μεν δύο πρώτα υποδιαιρούνται σε 2 χρόες το καθένα ("μαλακή"και "σκληρή"), ενώ το τρίτο δεν έχει υποδιαίρεση. `Εχουν κοινό γνώρισμα, ότι και τα τρία χρησιμοποιούν κλίμακα που αποτελείται από 2 όμοια τετράχορδα ("βαρύ"και "οξύ") "διαζευγμένα με μείζονα τόνο". Ως προς το "ήθος"των 3 αρχαίων γενών:1. Το ήθος του διατονικού γένους περιγραφόταν ως φυσικό, αρρενωπό και αυστηρό (Αριστείδης Κοϊντιλιανός Ι, 19, ΙΙ, 111 Μb). Επίσης, ως "σεμνόν"και "εύτονον"  (Θέων Σμυρναίος "Περί μουσικής"85, 9), αλλά και ως "[απλο~υν τε κα`ι γεννα~ιον κα`ι φυσικώτερον"(Μ. Ψελλός, σ. 27). 2. Το ήθος του χρωματικού γένους περιγραφόταν ως γλυκύτατο και πολύ παραπονιάρικο ("}ηδιστόν τε κα`ι γοερώτατον":Ανώνυμος Bell. 31, 26. Επίσης, Αριστ. ΙΙ, 111 Mb) και "παθητικόν" (Παχυμέρης, Vincent Notices 428). 3. To ήθος του εναρμονίου γένους ήταν, κατά τον Αριστείδη Κοϊντιλιανό:"διεγερτικ`ον κα`ι {{ηπιον"(ενώ μεταγενέστεροι διορθώνουν το "{ηπιον"σε "][ηθικόν").