Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Κέρκυρα 1948):διακεκριμένος σύγχρονος φλαουτίστας (της ολκής ενός Ευρυσθένη Γκίζα ή ενός Νικολάου Παπαγεωργίου). Πήρε τα πρώτα μαθήματα (σε ηλικία 9 ετών) στην "Παλιά Φιλαρμονική"της Κέρκυρας από τον Κων/νο Παγκράτη (κλαρίνο). Ήρθε στο Ωδείο Αθηνών το 1968 ως κλαρινετίστας, αλλά εκεί υπήρχαν πολλοί μαθητές στην τάξη του κλαρίνου. Έτσι, για λόγους βιοπορισμού, γράφτηκε στην τάξη του φλάουτου (που τότε, σε αντίθεση προς τη μετέπειτα μανία, δεν είχε καθόλου "πέραση...", γι' αυτό άλλωστε και στην ΚΟΑ έπαιζαν ξένοι φλαουτίστες). Με τη συνδρομή του εξαίρετου Σωκράτη Ζαργάνη και με την παραδειγματική θέλησή του μέσα σε 4 χρόνια έδωσε εξετάσεις στην Παγκόσμια Ορχ. Νέων και έγινε αμέσως δεκτός (παίζοντας μάλιστα στο Βέλγιο ως 1ος φλαουτίστας της!). Σπουδαζε δουλεύοντας ως φλαουτίστας και σαξοφωνίστας σε διάφορα Κέντρα διασκέδασης ("Ον δε Ροξ", "Χίλτον", "Βιπς", κ.λπ.) και αργότερα, σε "μπουατ"της Πλάκας (παίζοντας πια μόνο φλάουτο). Προσλήφθηκε στην ΕΛΣ (ως 1ος φλαουτίστας) πριν πάρει το δίπλωμά του... και θήτευσε σ' αυτή τη θέση επί 18ετία. Παράλληλα έπαιζε σποραδικά 1ο φλάουτο και στην ΚΟΑ (χωρίς να κατέχει την οργανική θέση). Έχει παίξει ως σολίστ με την ΚΟΑ, τη Συμφωνική της ΕΡΤ, την ΚΟΘ, κ.λπ. Βασικό ιδρυτικό στέλεχος της "Παναρμόνια"και ιδρυτικό στέλεχος του Συγκροτήματος "Νικόλαος Μάντζαρος"(από το οποίο απεχώρησε το 1981). Ο καθηγητής του Ζαργάνης πέθανε το 1973 και ο Γεωργίου πήρε Δίπλωμα με ?ριστα και Α΄ βραβείο (1976) από τον Ελβετό φλαουτίστα Ουρς Ρύτιμαν (ο οποίος ανέλαβε καθηγητής στο Ωδείο Αθηνών το 1975). Στο μεταξύ όμως και επί διετία (από το 1973 ώς το 1975) ήταν ο Γεωργίου που καθοδηγούσε (ως σολίστ φλαουτίστας που ήταν ήδη στην πράξη) την τάξη "πλαγιαύλου"του Ωδείου Αθηνών... Έχει συμμετάσχει σε πολλές συναυλίες μουσικής δωματίου καθώς και σε ηχογραφήσεις. Το 1990 συνοδευόμενος από την πιανίστα Λουκία Φιλιππόνη μαγνητοσκόπησε για την ΕΡΤ και το BBC ένα τηλεοπτικό ρεσιτάλ (που τα εξωτερικά του γυρίστηκαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας και σε ιστορικές τοποθεσίες της Αρκαδίας). Επίσης στην σπονδυλωτή αμερικανική κινηματογραφική ταινία "4 Ιστορίες της Ν. Υόρκης", είναι αυτός που παίζει το φλάουτο στο επεισόδιο που σκηνοθέτησε ο Φράνσις Κόππολα και αναφέρεται στη ζωή ενος μεγάλου φλαουτίστα. Όμως, παρ' όλα αυτά, στη Νέα ΚΟΑ (1994) δεν παίζει φλάουτο, αλλά πίκολο (στην αρχική οργανική θέση, στην οποία είχε προσληφθεί το 1977) κι αυτό γιατί αρνήθηκε να προσέλθει στις "κατά Νόμον"εξετάσεις για τη θέση του 1ου φλαουτίστα (εξετάσεις που έθιξαν άκομψα την εθνική προσφορά και την αξία ορισμένων αναντικατάστατων μουσικών της Ορχήστρας` σε τελευταία ανάλυση την ίδια την ουσία της Κοινωνίας και της Τέχνης, ενώ ταυτόχρονα εξέθεσαν ανεπανόρθωτα και τη νοημοσύνη όλων εκείνων που καμώνονται σ' αυτή τη χώρα -και είναι δυστυχώς πολυάριθμοι- πως τάχα δεν ξέρουν το "Ποιός είναι Ποιός"...). Επίσης διδάσκει στο Ωδείο "Φ. Νάκας"(αμισθί, διατηρώντας όμως το δικαίωμα αποκλειστικής επιλογής μαθητών...). Στους κατά καιρούς μαθητές του:ο Νίκος Δημητράτος, η Λίνα Δολιανίτη, ο Θεόδωρος Μαυρομμάτης, ο «εκτός συναγωνισμού» Ευάγγελος Σταθουλόπουλος (τό έξοχο δίπλωμά του παρακολουθήσαμε στις 9.6.1997), κ.ά. Στον ελεύθερο χρόνο της η αντικομφορμιστική του προσωπικότητα κατοικοεδρεύει συχνά-πυκνά στο ?γιον Όρος (παίζοντας δυωδίες με τ' αηδόνια σε συνεπή αναζήτηση πραγματικής Κοινωνίας και Τέχνης).