Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Πάτρα 1955 - Αθήνα 1992):σύγχρονος συνθέτης, μουσικολόγος και πιανίστας-εκτελεστής τζαζ. Πήρε δίπλωμα πιάνου με τον Δ. Ορπή. Σπούδασε αρμονία και αντίστιξη με τους Θ. Ερμήλιο, Γ. Ιωαννίδη, και Κ. Κυδωνιάτη. Συνέχισε στο Παρίσι, σύνθεση με τον Μαx Deutsch (1981-83), παίρνοντας επίσης πτυχίο μουσικολογίας και DEA κριτικής της τέχνης (με τον Ρεβώ ντ' Αλόν), ενω μελέτησε παράλληλα και ανάλυση με τον Ζακ Καστερέντ στο Ωδείο του Παρισιού. Έγραψε αρκετά έργα σύγχρονης μουσικής για μικρά και μεγάλα σύνολα, χρησιμοποιώντας υπερσύγχρονες τεχνικές δομικής επεξεργασίας- μετασχηματισμού των μοτίβων. Συνεργάστηκε με πολλά θέατρα (Εθνικό, Θέατρο Πειραιώς, ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, Ιωαννίνων, κ.λπ.) σε παραγωγές αρχαίου δράματος και έργων σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων ("Προμήθεια"Αισχύλου, "Λυσιστράτη", "Παιδιά του Κάιν"του Α. Θωμόπουλου, "Η Αυλή των Θαυμάτων"του Ι. Καμπανέλλη, "Ακάλυπτος χώρος"των Γ. Αρμένη-Σ. Παπαδογεώργου-Μ. Χαριτάκη, "Χρωματιστές γυναίκες"του Β. Ζιώγα, "Το βουνό"του Β. Ζιώγα, "Ο Φονιάς"του Μ. Ευθυμιάδη, "Μαγικό δωμάτιο"του Γιάννη Χρυσούλη, "Ο Γάμος της Αντιγόνης"και "Εμπρός μαρσάρω"της Κων/νας Βέργου, κ.λπ.). Επίσης είχε συμμετοχές σε Φεστιβάλ νέων, έχοντας διακριθεί σε διεθνείς Διαγωνισμούς Σύνθεσης σύγχρονης μουσικής (5ος στον παρισινό Διαγωνισμό Max Deutsch του 1983). Ασχολήθηκε και με την αυτοσχεδιαζόμενη "τζαζ", δίνοντας ως πιανίστας πολλά ρεσιτάλ αυτού του τύπου τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Παρίσι. Δίδασκε πιάνο στο Πινδάρειο Ωδείο ώς το θάνατό του. Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος "Ελεύθερος Κόσμος"(1979, με 8 τραγούδια από την ομώνυμη Συλλογή του Κώστα Βάρναλη) ο συνθέτης του Νίκος Γεωργούσης δικάστηκε με την κατηγορία της "ρύπανσης δημοσίου χώρου", γιατί έγραψε τον τίτλο του δίσκου σε κολώνα της Χαριλάου Τρικούπη. Η περίπτωση καταγέλθηκε σαν προσπάθεια φίμωσης των ελεύθερων φωνών. Οι δίσκοι του της "τζαζ":"Θλίψη"(1980), "Εικόνες"(1985). Το έργο του, εκτός από τη σκηνική μουσική, περιλαμβάνει τραγούδια, συνθέσεις μουσικής δωματίου, ηλεκτρονικές και ορχηστρικές συνθέσεις (συνολικά, περίπου 35). Αναφέρουμε τις χαρακτηριστικότερες:"Ελληνικός χορός για κλαρινέτο και τούμπα, 1979), "Φυσάει στα σταυροδρόμια του Κόσμου"(ορατόριο από το ομώνυμο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, για αφηγητή, χορωδία και ορχ., 1980), "Θλίψη"(για πιάνο και κρουστά, 1980), "Τριλογία"(για φλάουτο, 1982), "Μιράντα"(συμφωνικό ποίημα για συνδυασμό οργάνων, 1982), "Φαντασία"(για πιάνο, 1982), "Το τρελό άλογο"("Le cheval fou", για 7 όργανα, 1982), "Η Αναταραχή"("Le tumulte", για φλάουτο, κλαρινέτο, φαγκότο και 2 τσέλα, 1983), "Γραφειοκρατία"(για κλαρινέτο και μαγνητοταινία, 1983), "Εικόνες του θανάτου από μια θάλασσα"(για φλάουτο και πιάνο, 1983), "Το χάος"(συμφωνική σπουδή για 2 ομάδες οργάνων, 1984), "Τύψεις"(χορογραφική μουσική, σε χορογραφία Ρένας Καμπαλάδου, 1987), κ.λπ. Δυστυχώς ο θάνατός του (23.12.1992) από όγκο στον εγκέφαλο δεν επέτρεψε την ολοκλήρωση μιας καλλιτεχνικής ανθοφορίας που διαγραφόταν εξαιρετικά ευοίωνη και καρποφόρα. Τον Μάρτιο του 1997 το Ωδείο του Δήμου Λεβαδέων αφιέρωσε στη μνήμη του τη «Βραδιά τζαζ» που διοοργάνωσε στο πλαίσιο των Εκδηλώσεων μουσικής και λόγου υπό τον γενικό τίτλο «Όταν ο χειμώνας συναντά την άνοιξη».(Για περισσότερα στοιχεία, δες σχετικό άρθρο του Θωμά Ταμβάκου στην εφημερίδα "Νέοι Αγώνες Ηπείρου"-16/5/1995).