Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Αθήνα, 1893-1944):συνθέτης του Μεσοπολέμου και διακεκριμένος διευθυντής πολυφωνικών χορωδιών. Διετέλεσε μαθητής του Νικ. Κόκκινου, στην ορχήστρα του οποίου έπαιζε κιθάρα και μαντολίνο από ηλικίας 8 ετών (!). Κατόπιν σπούδασε ανώτερα θεωρητικά στο Ωδείο Αθηνών, αποφοιτώντας το 1922. Ήταν επίσης μέλος της "Χορωδίας Αθηνών"(ώς το 1928).`Εγραψε αξιόλογη πολυφωνική εκκλ. μουσική ("Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριο", "?γιος ο Θεός"σε ντο μείζονα, "Χερουβικό"σε λα μείζονα, "Σήμερον κρεμάται", "2 Τροπάρια της Κασσιανής", κ.λπ.). Λέγεται ότι τα καλύτερα έργα του είναι οι αδημοσίευτοι "Μακαρισμοί"και ένα "Αινείτε"(που γράφτηκε το 1924 και δημοσιεύτηκε από τον Μουσικό Οίκο "Γαϊτάνου"). Εναρμόνισε επίσης δημοτικά χορωδιακά τραγούδια, όπως:"Παναγιωτίτσα", "Λα-ρε-λα", "Καράβιν εν από την Χιον", «Τζαβέλα», «Βουκολικό της Νάξου», κ.λπ. Εκτός αυτών συνέθεσε και ελαφρά τραγούδια που έγιναν επιτυχίες:"Βακχικόν", "Ψαροπούλα", "Πλαμ-πλαμ", "Τί χάρη έχουν τα μάτια σου", "Ελ' απόψε", "Λαρέλα", "Το κρασί", "Σε καρτερώ", "Η αξία του φιλιού", "Τί χάρη έχουν τα μάτια σου", κ.λπ. Το 1929 έγραψε τη μουσική της επιθεώρησης "Μέσα όλοι"(που σημείωσε επιτυχία). Αργότερα (1930) έγραψε την οπερέτα "Ποσειδών Μασκαράς"(που υπήρξε αποτυχία) και ακολούθησαν διάφορα παρόμοια έργα (η οπερέτα "Ο Κος Διακριτικός", η μουσική κωμωδία "Σπανιόλα εξ' επαγγέλματος", η φαντασία "Αρχοντοχωριάτης", κ.λπ.). Υπήρξε ιδρυτής και διευθυντής της "Ελληνικής Χορωδίας"(1927) που προσέφερε στο ελληνικό κοινό εξαιρετικές εκτελέσεις (σύμφωνα με τη Σοφία Σπανούδη:"παρουσίαζε την ζηλευτήν αρτιότητα ενός γερμανικού συνόλου") και που δυστυχώς μετά το θάνατό του διαλύθηκε. Στις συνθέσεις του ανήκουν και οι μουσικές υποκρούσεις  στην "Ηλέκτρα"(του Ευριπίδη) και στις "Ικέτιδες". `Εγραψε επίσης διδακτικά βιβλία και αγωνίστηκε για την καθιέρωση της πολυφωνικής εκκλ. μουσικής (Υπομνήματα:προς τον Υφυπουργό Τύπου και Τουρισμού για δημιουργία μόνιμης χορωδίας στη Ραδιοφωνία, το 1939 και προς τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό για δημιουργία πολυφωνικού Χορού στη Μητρόπολη, το 1941, κ.λπ.). Στους μαθητές του και ο Αλέξανδρος Αινιάν. Το 1944 διηύθυνε τη Χορωδία του Αγίου Γεωργίου Καρύκη. Σκοτώθηκε κατά τα "Δεκεμβριανά"από όλμο, ενώ βάδιζε στο δρόμο βυθισμένος στον  αγγελικό κόσμο του...