Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(ή Δεκάδυος ή Δεκαδίων ή Δεκάδιος):εξέχων Κερκυραίος λόγιος και υμνογράφος των αρχών του 16ου αι. (γ. περί το 1472 - π. μετά το 1526). Πηγαίνοντας νέος στη Βενετία (γύρω στο 1495) επιμελήθηκε την έκδοση του "Ψαλτηρίου"του `Αλδου Μανούτιου (που δεν φέρει ημερομηνία έκδοσης κι έτσι την υποθέτουν μεταξύ 1494 και 1498). Στον πρόλογο του "Ψαλτηρίου"αναγγέλλει την πρόθεσή του να εκδώσει Πεντηκοστάριο, Παρακλητική και Τριώδιο (κάτι που ως φαίνεται, δεν πραγματοποιήθηκε). Διασώζεται αλληλογραφία του με τον Αρσένιο Μονεμβασίας (εργάζονταν μαζί στον Μανούτιο) και άλλους. Εκεί διαφαίνεται η πικρία του, που δεν μπόρεσε να σταδιοδρομήσει στην υπόδουλη Ελλάδα παρά την εξαιρετική του παιδεία. Ως εκκλ. μελωδός, ο Δεκαδύος έγραψε 2 Ακολουθίες:"Του αγίου Ιωάννου του νέου μάρτυρος του εξ Ιωαννίνων"(14 Απριλίου) και "Του οσίου πατρός ημών Αθανασίου του εν Μετεώρω ασκήσαντος"(που τυπώθηκε το 1788 στο τυπογραφείο του Δημητρίου Θεοδοσίου) και 8 κανόνες στη Θεοτόκο, που περιέχονται σε χειρόγραφο της συνοδικής βιβλιοθήκης Μόσχας (αριθ. 246). Τέλος, στα έργα του υπάρχει ως "σήμα κατατεθέν"το επίγραμμά του "Σίγησον [ Ορφε~υ". (Βλ. Α. Παπαδοπούλου Βρεττού "Νεοελλ. Φιλολ."(1854) τ. Α', σ. 194 –Σάθα "Νεοελλ. Φιλολ." (1868) σ. 101. - Legrand "Bibl. Heil."XVe et XVie siecl. (1885) –Γ.Ι Παπαδοπούλου "Συμβολαί εις την Ιστορίαν της παρ' ημίν Εκκλ. Μουσικής" (1890) σ. 293 –Ηλ. Βουτιερίδη "Ιστορία Νεοελλ. Λογοτ."Α' (1924) τ. Α', σ. 224 κ.εξ.).