Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Κων/πολη 1902 - Αθήνα 1966):διακεκριμένος λυρικός τενόρος του "Γ' Ελληνικού Μελοδράματος"και της ΕΛΣ. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και το 1925 διετέλεσε μέλος της Συμφωνικής Ορχ. του Ωδείου υπό τον Δημ. Μητρόπούλο. Τότε ανακάλυψε ότι έχει ωραία φωνή και άρχισε μαθήματα με τον Κωστή Νικολάου (αρχικά ως βαρύτονος και στη συνέχεια ως τενόρος). Πήρε επίσης μαθήματα φωνητικής από τις Νίνα Φωκά και τη Μαρίκα Καλφοπούλου. Πρωτοεμφανίστηκε στη μελοδραματική παράσταση του Ωδείου το 1927 με τον "Οιδίποδα Τύραννο"και κατόπιν, το 1928, στο Ελληνικό Μελόδραμα με την "Καβαλλερία Ρουστικάνα". Κατά τη μελοδραματική του σταδιοδρομία (37 ρόλοι) γνώρισε πολλές επιτυχίες ("Μανόν", "Λακμέ", "Αλιείς μαργαριταριών", κ.λπ.). Λόγω της εξαιρετικής του μουσικής μόρφωσης προτιμήθηκε ως ειδικός  και στα κλασικά ορατόρια:"Ο Χριστός στο Όρος των Ελαιών"(1934), "Τα κατά Ματθαίον Πάθη"(1935), "Μίσσα Σολέμνις", κ.λπ. Συνολικά τραγούδησε 20 ρόλους ορατορίων. Επίσης διηύθυνε επανειλημμένα την ορχ. του Μελοδράματος. Πήρε μέρος στην πρεμιέρα του "Λυτρωτή"του Λαυράγκα (Κέρκυρα, 1934). Το 1937 προσκλήθηκε στη Γερμανία και τραγούδησε με μεγάλη επιτυχία στη "Φόλκς-Όπερ"του Βερολίνου:"Λουΐζα Μύλλερ"και "Τόσκα". Επίσης, στην Όπερα του Κιέλου:"Ριγκολέτο", "Τσάρο και Ξυλουργό"(Λόρτσιγκ), "Μαγικό Αυλό"και "Τζιάννι Σκίκκι". Τραγούδησε ακόμα, στο Αμβούργο και τη Λειψία. Επέστρέψε στην Ελλάδα τον Μάρτιο του 1941 και προσλήφθηκε ως τακτικό μέλος από τη Λυρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (και στη συνέχεια, από την ΕΛΣ), τραγουδώντας με μεγάλη επιτυχία (ώς το 1959) σε:"Απαγωγή από το Σεράι"(12.12.1941), «Τζιουντίτα» (16.7.1942), «Τόσκα» (με την Κάλλας, 26.8.1942), «Ορφέα και Ευρυδίκη» (Ηρώδειο, 10.10.1942), "Κάρμεν"(20.2.1942), «Πρωτομάστορα» (19.2.1943 και 29.7.1944), «Χώρα του μειδιάματος» (18.11.1943), «Η Απαγωγή από το Σεράι» (7.4.1944), "Στον Κάμπο"(του Ντ' Αλμπέρ, με την Κάλλας, 22.4.1944), «Καβαλλερία Ρουστικάνα» (με την Κάλλας, 6.5.1944), "Φιντέλιο"(Ηρώδειο 14.8.1944, με την Κάλλας. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας "Φλορεστάν"), "Παραμύθια Χόφμαν"(28.4.1946), "Σπίτι των 3 κοριτσιών"(16.1.1947), «Ριγκολέτο» (9.1.1948),  «Βασιλιά ανήλιαγο» (27.3.1948), «Ξωτικά νερά» (6.1.1951), «Σαμψών και Δαλιδά» (18.8.1951), «Διδώ» (12.4.1952), «Ιπτάμενο Ολλανδό» (3.5.1952), κ.λπ. Τέλος, διακρίθηκε ιδιαίτερα και στη βιεννέζικη οπερέτα (Λέχαρ, Γ. Στράους, Κάλμαν, κ.λπ.).