Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Βατούμ 1908). Διαπρεπής Καυκάσιος αρχιμουσικός ελλ. καταγωγής. Σε ηλικία 10 ετών άρχισε να μελετάει πιάνο, βιολί, και αργότερα σύνθεση (με δάσκαλο τον Αριστοτέλη Κουντούρωφ). Σπούδασε στην Τιφλίδα, αποφοιτώντας το 1930 με δίπλωμα σύνθεσης. Εργάστηκε στο Σαχούμι ως πιανίστας και συνθέτης. Το 1936 ήταν διπλωματούχος του Ωδείου του Λένινγκραντ ως διευθ. ορχήστρας. Από το 1936 ώς το 1965 ήταν αρχιμουσικός της Όπερας της Τιφλίδας, της Κρατικής Ορχήστρας της Γεωργίας (1937) και της Συμφωνικής Ορχ. της Σοβιετικής Γεωργίας (1947-1952). Από το 1958 φέρει τον ανώτερο διακριτικό τίτλο του "λαϊκού καλλιτέχνη της Σοβιετικής `Ενωσης", θεωρούμενος από τους  καλύτερους διευθυντές ορχ. ολόκληρης της πρώην ΕΣΣΔ. Το 1965 ήταν μαέστρος στο Θέατρο Μπολσόι της Μόσχας. Το 1973 ήταν καθηγητής διεύθυνσης ορχ., και το 1980 επίσημος αρχιμουσικός των Ολυμπιακών Αγώνων Μόσχας. Με την Κρατική Ορχ. της Μόσχας έκανε μεγάλη περιοδεία στη Βόρεια και Νότια Αμερική, Μεξικό, Καναδά, Γαλλία και Ισπανία. Απολαμβάνοντας (και δίκαια) μεγάλης διεθνούς αναγνώρισης, διηύθυνε επίσης φημισμένες Ορχήστρες και Όπερες σε όλο τον Κόσμο (ιδίως στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης). Τον Νοέμβριο του 1975 παρουσίασε στο Θέατρο "Κολόν"του Μπουένος ?υρες τον "Μπόρις Γκοντούνωφ"με το "Μπολσόι"και με τη συμμετοχή κορυφαίων Ρώσων τραγουδιστών. Διετέλεσε επί χρόνια καθηγητής διεύθυνσης ορχ. στα Ωδεία της Τιφλίδας και της Μόσχας, όπου προετοίμασε πολλούς νέους αριμουσικούς (ένας από τους οποίους είναι και ο γνωστός στην Ελλάδα Τζ. Καχίτζε). Επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα το 1959 ως αντιπρόεδρος του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου και το 1964 διηύθυνε ως "προσκεκλημένος"την ΚΟΑ. Από τότε έχει διευθύνει επανειλημμένα (σε χειμερινές συναυλίες και στο Ηρώδειο) την ΚΟΑ, την ΚΟΘ, τη Συμφωνική της ΕΡΤ και κυρίως, την ΕΛΣ, όπου παρουσίασε για πρώτη φορά (1965) τις όπερες του Τσαϊκόφσκι "Ευγένιος Ονιέγκιν"και "Ντάμα Πίκα"καθώς και την κωμική όπερα του Προκόφιεφ "Τ' αρραβωνιάσματα στο Μοναστήρι"(1978). Επίσης, σε δική του ενορχήστρωση (η πρωτότυπη έχει χαθεί) διηύθυνε την "αναβίωση"της "Φλόρα Μιράμπλις"του Σπ. Σαμάρα (1979). Έχει επίσης διευθύνει έργα Ελλήνων συνθετών, όπως τα:"Εικόνες από την <Αντιγόνη>"του Μ. Θεοδωράκη (ΚΟΑ 1976), "Το Δαχτυλίδι της Μάνας"του Μ. Καλομοίρη (ΕΛΣ 1976) τη "Συμφωνιέτα"του Αρ. Κουντούρωφ (ΚΟΑ 1977), το "Τραγικό Ποίημα"του Μ. Παλλάντιου, κ.λπ. Διευθύνοντας στην Ελλάδα, πάντα κατάφερνε να εξυψώνει την ηχητική απόδοση των Συγκροτημάτων με τα οποία εκάστοτε συνεργαζόταν, προσεγγίζοντάς την στα διεθνή επίπεδα. Πάντα πετύχαινε από τις ελληνικές Ορχ. τον καλύτερο εαυτό τους, χάρη στην αμεσότητα και την ευγένεια του χαρακτήρα του και φυσικά, χάρη στη βαθειά γνώση της μουσικής, της παρτιτούρας και της δουλειάς του. Δυστύχημα για τη χώρα το ότι (για ευνόητους μικρόψυχους λόγους) δεν τον αξιοποίησε όταν και όσο θα έπρεπε... Πάντως «ο Δάσκαλος» ακατάβλητος (και παρά την ηλικία και τα οξυμμένα προβλήματα όρασής) τη μεν Μ. Εβδομάδα του 1996 διηύθυνε την Ορχ. και τη Χορωδία της ΕΛΣ στο "Ρέκβιεμ"του Μότσαρτ (!), τον δε Μάρτιο του 1998 θα εμφανιστεί με την ΚΟΑ στο ΜΜΑ, ερμηνεύοντας την «Παθητική Συμφωνία» του Τσαϊκόφσκυ. Συμπληρωματικά αναφέρουμε ότι η γυναίκα του Ναντέζντα Καράτζε (Nadejda Charadze) άφησε όνομα ως αξιόλογη τραγουδίστρια και δασκάλα φωνητικής στο Ωδείο του Τbilissi (Γεωργία), η δε κόρη του Νανά Δημητριάδη απέκτησε επίσης εξαιρετική φήμη ως πιανίστα, καθηγήτρια πιάνου (στο ίδιο Ωδείο) και πιανίστα συνοδός διάσημων ονομάτων του μουσικού Πανθέου της χώρας της (Liana Isakadze, Thamra Gabaraschwili, Marina Iaschwili, Zissana Tatischwili, κ.ά.).