Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

Έτσι ονομαζόταν στην αρχαία Ελλάδα το σημείο διαχωρισμού 2 «διακεκριμένων» ("διεζευγμένων") τετραχόρδων, που ενωμένα αποτελούσαν κλίμακα (π.χ., σε κατιούσα σειρά:μι, ρε, ντο, σι –λα, σολ, φα, μι). Το αντίθετο (δηλαδή, ο μη διαχωρισμός) ήταν η συναφή (επί "συνημμένων"τετραχόρδων). Δηλαδή, διάζευξη ήταν ο επόγδοος τόνος διαχωρισμένης σειράς τετραχόρδων (δηλαδή το διάστημα "τόνου"που χώριζε το τέλος του ενός τετραχόρδου από την αρχή του επομένου).