`Ορος της αρχαίας ελλ. μουσικής που χαρακτήριζε το μισό του "ελάσσονος ημιτονίου"(ή το ελάχιστο εκείνο διάστημα κατά το οποίο 2 διατονικά ημιτόνια ξεπερνούν τον τόνο).