Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Ζάκυνθος, 1807/09-1874). Λόγιος, ριζοσπάστης πολιτικός, ζωγράφος, ποιητής και αξιόλογος συνθέτης του 19ου αι. Ευγενικής καταγωγής (εγγεγραμμένος στο Libro d' oro) διδάχτηκε τα πρώτα μαθήματα στη Ζάκυνθο και αργότερα, στο εκπαιδευτήριο Tolommei της Σιένα. `Aρχισε να στιχουργεί με επιτυχία στη λατινική. Πήγε στη Μπολόνια, γράφτηκε στα νομικά, αλλά εγκατέλειψε την επιστήμη του και κατέβηκε στην Ελλάδα (επί Ι. Καποδίστρια). Κατατάχθηκε στο ιππικό και έλαβε μέρος στις τελευταίες μάχες του Αγώνα (διακρίθηκε στις επιχειρήσεις της Εύβοιας). Μετά την δολοφονία του Κυβερνήτη, ξαναγύρισε στην πατρίδα του, όπου επιδόθηκε στη μουσική και στο θέατρο. Επί αρμοστού Νούγκεντ ανήκε στο κόμμα των Φιλελευθέρων (με τον Αντώνιο Γαΐτα, επέδωσε την αναφορά των μεταρρυθμίσεων της Επτανησιακής Πολιτείας στη Βασίλισσα της Αγγλίας Βικτωρία). Ως ριζοσπάστης βουλευτής κατόπιν, υπέγραψε (με άλλους 10) το ψήφισμα της "`Ενωσης". Εξορίστηκε από τον Αγγλο αρμοστή στα Αντικύθηρα, με άλλους ριζοσπάστες –κυρίως Κεφαλλονίτες (Δεκ. 1851 - Οκτ. 1853). Οι επιστολές του προς τη σύζυγό του Ελισάβετ (κόρη του Ρώσου Προξένου Σανδρίν) δημοσιεύτηκαν αργότερα και περιγράφουν τις κακουχίες, αλλά και το σθένος των εξορίστων (όπως και την αγέρωχη απόρριψη κάθε απόπειρας συνδιαλλαγής με τον αρμοστή Ουάρδο). Σε λόγο του στη Βουλή, όταν επέστρεψε από την εξορία, στηλίτευσε τις πράξεις του Ουάρδου και τέλειωσε με το δίστιχο:

Πόσες φορές κυττάζοντας από το βράχο εγέρναμε,

και τον αφρό της θάλασσας για τα πανιά επαίρναμε !

Εξακολούθησε, και μετά την απελευθέρωσή του, επίμονο αγώνα κατά της Ξενοκρατίας (υποστηρίζοντας διαρκώς από τη Βουλή και τον Τύπο την απόλυση των κορυφαίων εξόριστων ριζοσπαστών Ηλία Ζερβού - Ιακωβάτου και Ιωσήφ Μομφερράτου). Το 1858, ως μέλος του Επαρχιακού Συμβουλίου Ζακύνθου επέδωσε στον έκτακτο απεσταλμένο της αγγλικής κυβέρνησης Ουίλλιαμ Γκάνστον "Ψήφισμα"που συνέταξε ο ίδιος, στο οποίο με τόλμη και σαφήνεια εξέθετε την πρόσφατη πολιτική Ιστορία των Ιονίων νήσων και παρουσίαζε την ισχυρή θέληση του λαού τους για Εθνική Αποκατάσταση. Μετέσχε των Ελληνοϊταλικών κομιτάτων, εξελέγη πληρεξούσιος Πατρών και τιμήθηκε με το Αριστείο του Αγώνος. Εκτός αυτών, αξιόλογες υπήρξαν και οι καλλιτεχνικές επιδόσεις του Δομενεγίνη. Διακρίθηκε ως ερασιτέχνης κωμικός ηθοποιός, ως ζωγράφος (άφησε λίγα αλλά αξιόλογα έργα) και κυρίως ως μουσουργός. ?ρχισε μουσικές σπουδές στην Ιταλία (αρμονία και αντίστιξη στο Ωδείο της Σιένα) και τελειοποίηθηκε αργότερα στην Κέρκυρα (κοντά στον Ν. Μάντζαρο). Μελοποίησε στίχους των:Σολωμού, Τυπάλδου, Κανδιάνου-Ρώμα, κ.ά. (όμως όλα τα έργα του έχουν χαθεί). Μετά την `Ενωση συνέθεσε "Βασιλικό Ύμνο", ειδικά για την άφιξη του Γεωργίου Α' στη Ζάκυνθο (σχημάτισε μάλιστα 26μελή μικτή χορωδία και πολυμελή ορχήστρα, εκτελώντας τον πανηγυρικά). Συνέθεσε επίσης "Εισαγωγές"για ορχήστρα και 2 μελοδράματα, που τα διηύθυνε ο ίδιος (ήταν από τους πρώτους Επτανήσιους μουσουργούς που συνέθεσαν όπερες εμπνευσμένες από την Εθνική Παλιγγενεσία):"Μάρκος Μπότσαρης"(λιμπρέτο του Ζακυνθινού Γεωρ. Λαγουϊδάρα) και "Δέσπω, ηρωίς του Σουλίου"(σε ιταλικό λιμπρέτο του Ι. Τυπάλδου). Ιδιαίτερα ασχολήθηκε με την εκκλησιαστική μουσική, όμως γνωρίζουμε μόνο ορισμένους τίτλους σχετικών έργων του:"Σε υμνούμεν"και "Miserere". Αναφέρεται επίσης ότι συνέθεσε μια μελοποίηση της ορθόδοξης Λειτουργίας (για τη χειροτονία των επισκόπων Ζακύνθου:Δε Λάζαρη και Ν. Κοκκίνη). Συνέγραψε και "Εγχειρίδιο θεωρητικής μουσικής", επίσης χαμένο.