Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Αθήνα 1886 - Λος ?ντζελες 1954). Διακεκριμένος "μαντολινίστας", βιολιστής και μουσικός παιδαγωγός παγκόσμιας φήμης. Γράφτηκε στην "Αθηναϊκή Μανδολινάτα"και σε 3 χρόνια πήρε δίπλωμα σολίστ! Στη συνέχεια σπούδασε βιολί στην Πράγα (με τον περίφημο βιολιστή και καθηγητή του εκεί Ωδείου Ότακαρ Σέβτσικ), στη Βιέννη (με τον επίσης Τσέχο βιολιστή Φραντς Όντριτσεκ) και στο Παρίσι (με την καθοδήγηση των Πιερ Μαρσίκ και Αλμπέρ Λαβινιάκ), ενώ παράλληλα σπούδασε ιατρική στη Βιέννη και το Παρίσι. Aναφέρεται ως σολίστ ήδη από το 1912. Επισκέφθηκε τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Παρίσι, τις Βρυξέλλες, τη Βιέννη και άλλα ευρωπαϊκά κέντρα δίνοντας σειρά συναυλιών, στις οποίες θαυμάστηκε για την απαράμιλλη δεξιοτεχνία του και έτυχε εξαιρετικών κριτικών. Κατά τα έτη 1912,1913 και 1914 επιχείρησε επιτυχημένες περιοδείες στη Ρωσία. Κατόπιν διατέλεσε καθηγητής βιολιού στο Ωδείο Θεσ/νίκης (1919-22). Ως μουσικος παιδαγωγός απέκτησε διεθνή φήμη χάρη στο έργο του "La Technique d' artiste du violon"("Η τεχνική του εξελιγμένου βιολιστή") που γράφτηκε το 1919 (στα γαλλικά) και τυπώθηκε στη Λειψία, αποτελώντας το πρώτο έργο σειράς σχετικών βιβλίων που εξέδωσε (18 τόμοι). Με αυτό το διδακτικό πόνημα ανακαινίστηκε η όλη διδασκαλία του βιολιού και τοποθετήθηκε σε νέες βάσεις, που δεν στηρίζονταν πια στη ρουτίνα των παραδόσεων του 17ου αι., αλλά στην επιστημονική ανάλυση των τεχνικών αναγκών του βιολίου (σε συμφωνία με την όλη πρόοδο της οργανικής μουσικής). Ο Δούνης πίστευε ότι έξω από την τεχνική δεν υφίσταται άλλη "ερμηνεία"... Το βιβλίο του έκανε πάταγο και γρήγορα εξαντλήθηκε (για να ξανατυπωθεί στην Αμερική σε 2η έκδοση από τον Οίκο "Καρλ Φίσερ"). Τότε ο Δούνης (που έμενε στην Αγγλία) πήγε στην Αμερική (εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Ν. Υόρκη και, το 1954, στο Λος `Αντζελες) μοιράζοντας το χρόνο του "διηπειρωτικά"(μεταξύ των πολλών και διακεκριμένων μαθητών του και ο Γεχούντι Μενουχίν...). Συνέγραψε επίσης:"Προπαρασκευαστικαί μελέται εις τας Τρίτας και τας Οκτάβας", "Βασικαί σπουδαί εις τους τριλλισμούς", "Η καθημερινή δωδεκάς", "Νέα βοηθήματα", "Η απόλυτος ανεξαρτησία των δακτύλων", «Η ανάπτυξις της ευλυγισίας», «Σπουδαί δια τας αλλαγάς θέσεων», κ.λπ. Εκτός αυτών, πραγματοποίησε πολλές μεταγραφές σε έργα των Μπαχ, Παγκανίνι, Σοπέν και Υζαϋ. Aξιοσημείωτο επίσης είναι, ότι για τη Μέθοδό του γράφτηκαν ειδικές  μελέτες (Volborg Leland:"The Dounis Principles of Violin Playing", κ.λπ.). Υπήρξε μέλος πολλών μουσικών Οργανισμών και επαγγελματικών Σωματείων.