Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Ρουμανία 1900 - Αθήνα 1962). Ο διαπρεπέστερος μουσικολόγος και μουσικοκριτικός της Εποχής του. Επίσης, βιολιστής, καθηγητής μουσικής και διευθ. χορωδίας. Σπούδασε στην Κων/πολη ("Ροβέρτειος Σχολή") και συνέχισε μουσικές σπουδές (βιολί, πιάνο, θεωρητικά) στην Ακαδημία του Βερολίνου (1921). Στη συνέχεια σπούδασε μουσικολογία στο Παν/μιο του Βερολίνου. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ μουσικολογίας το 1935 (με διατριβή:"Τα κοντσέρτα για βιολί του Giuseppe Tartini, ως έκφρασις μιας καλλιτεχνικής προσωπικότητος και μιας πολιτιστικής εποχής", "Wolfenbuettel"1935). Από το 1935 διορίστηκε καθηγητής μουσικής στο Κολλέγιο Αθηνών και στο Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων, σχηματίζοντας εξαιρετική χορωδία. Το 1936 ίδρυσε με ομάδα τραγουδιστών τον "Μουσικό Κύκλο Αθηνών", παρουσιάζοντας χορωδιακά έργα της δυτικοευρωπαϊκής μουσικής Ιστορίας (κυρίως παλιότερων εποχών). `Εγραψε μουσικές κριτικές σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά ("Νέα Ελληνικά Γράμματα", κ.λπ.) και από το 1948 ώς το θάνατό του υπήρξε μόνιμος μουσικοκριτικός της "Καθημερινής". Δημοσίευσε επίσης ποικίλα άρθρα και μελέτες σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Στο μεταξύ, το 1947, εξέδωσε σειρά "Παιδικών Τραγουδιών"(ορισμένα από τα οποία, σε χαριτωμένη εικονογράφηση του Σπ. Βασιλείου). Μεταξύ των κυριότερων μελετημάτων του αναφέρονται τα άρθρα περί λαϊκής και νεότερης έντεχνης Ελληνικής μουσικής στη "Μεγάλη Γερμανική Μουσική Εγκυκλοπαιδεία"του Blume (MGG, τομ. 5ος 1956, Kassel)` και η έκδοση του τόμου VI/16 ("Εκκλ. σονάτες για εκκλ. όργανο και ορχ.") της "Νέας `Εκδοσης των Απάντων του Μότσαρτ"(ΝΜΑ) από το "Mozarteum"του Salzburg (Kassel 1957), με τον αντίστοιχο τόμο κριτικών σχολίων (Κassel 1958). Υπήρξε επίσης για 11 χρόνια πρόεδρος της "Επιτροπής Σκαλκώτα". Έγραψε και θεατρική μουσική για το Εθνικό Θέατρο (όπως για τον «Δον Ζουάν» του Χοσέ Θορίλια, 1950, κ.λπ.). Μετά το θάνατό του (20.10.1962, από σύντομη ασθένεια) εκδόθηκαν τα "Μουσικοκριτικά", μια εκλογή από το κριτικό έργο του σε επιμέλεια Γ.Ν. Πολίτη (Βιβλιοπωλείο της "Εστίας"). Στους κατά καιρούς μαθητές του και ο Νικηφόρος Ρώτας.