Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

Οι γάμοι, τα πανηγύρια και οι λοιπές διασκεδάσεις είναι ευκαιρίες για επίδειξη της χορευτικής ικανότητας των Δωδεκανησίων. Γνήσιος δωδεκανησιακός χορός είναι ο "σι(γ)ανός"ή "ίσιος", «`Ισος» και «`Ισσος», χορός 7 βημάτων, που τον χορεύουν κυκλικά άνδρες και γυναίκες, κρατώντες τα χέρια σαν αλύσίδα. Πολύ επίσης χορεύουν την κρητική σούστα, τον συρτό, που καταλήγει σε μπάλ(λ)ο (ή "πάλον") και τον "καλαματιανό". Την τιμητική της έχει η "δωδεκανησιακή σούστα"(Καλύμνου, Λέρου, Νισύρου, Ρόδου, Σύμης, Χάλκης, κ.λπ.). Παρατηρούνται επίσης ειδικοί χοροί για συγκεκριμένες φάσεις της κοινωνικής ζωής, όπως οι γαμήλιοι χοροί:"φουμιστός"(Καρπάθου), "κάτω χορός"(Ρόδου και Καρπάθου), "αντρόυνο"(Αφάντου Ρόδου), "Ρηνάκι"(Ρόδου), «εμπρός» (Νισύρου, με το τραγούδι «Το περι'όλι»), «Κεφαλωνίτικα» (Κάσου, με το ομώνυμο τραγούδι που κατέγραψε σε ευρωπ. σημειογραφία και ο Μ. Καλομοίρης), «Καλύμνικος» (Καλύμνου και Αστυπάλαιας)` τα σατιρικά:"άσκημα"(Ρόδου), το "Βατάνι"(ή "Γατάνι"Ρόδου), κ.λπ. `Αλλοι ονομαστοί χοροί της περιοχής:"πηδηχτός"(Ρόδου), "μηχανικός"(Καλύμνου), "κάτω χορός", "αρκηστής"(ή "αρκητής") και "ζερβός"(Καρπάθου) ή "ζαρβός"(Ρόδου) ή "ζερβόδεξος"(Ρόδου, Κάσου, Λέρου, Χάλκης), το "Σπερβέρι"(χορευτικό τραγούδι), o "Aντιπατητής"(Μεσοχώρι Καρπάθου), ο "άσσος"(είδος μπάλου της Ρόδου και της Σύμης), o "Βλάχος"(παλιός τραγουδιστός χορός της Καρπάθου), ο "βοσκός"(Αφάντου Ρόδου), ο "βουβάτος"(Σύμης), η "βοστσικάτα"(Καλύμνου), ο "τζενεβέτος"ή "ζενεβέτος"(Ρόδου), ο «Χορός του καλεσμάτου» (Νισύρου, τον αναφέρει ο Μπω-Μποβύ), οι "καμάρες"(Τήλου), o "γεστός"ή "δεστός"(Ρόδου), o "συρματικός ή γονατιστός"(Καρπάθου), τα "δύο ζάλα"(Νισύρου, στο τραγούδι «Πέρα στους πέρα κάμπους»), ο μη εμφανιζόμενος πια "Δι'ενής"("Διγενής"της Ρόδου), οι «θυμαριώτικος» (Καλύμνου), κ.λπ. Θα πρέπει επίσης να μνημονεύσουμε τον "πάνω χορό"ή "απάνω"(Καρπάθου, Ρόδου, Σίφνου, Χάλκης), που σε πολλά μέρη συνδέεται με το γάμο και χορεύεται πριν οδηγήσουν τη νύφη στην εκκλησία. Tέλος υπάρχουν και πολλοί κωμικοί χοροί (Ρόδου), όπως το "Πιπέρι", η "Αλαζίγκα", το "Αλαμούστου", oι "αλοϊνοί", κ.λπ.