Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

(Λαμία 1918). Διακεκριμένος καλλιτέχνης του μελοδράματος (βαρύτονος), με σπουδαίες διεθνείς περγαμηνές. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο, με τον Μίλτο Βυθινό. Πήρε δίπλωμα το 1948 (από την τάξη της Μ. Καρατζά) και τον ίδιο χρόνο πρωτοεμφανίστηκε στα "Πάθη κατά Ιωάννην"του Μπαχ. Συνέχισε τις εμφανίσεις του σε ορατόρια (υπό τη διεύθυνση του Φιλ. Οικονομίδη) τραγουδώντας Χαίντελ και Μπετόβεν (1947-1949). Την ίδια περίοδο (1949-1950) προσλαμβάνεται στην ΕΛΣ και τραγουδάει στην "Περουζέ", στον "Χορό Μεταμφιεσμένων", στα «Ξωτικά νερά» και στην "Κάρμεν". Με την υψίφωνο Φανή Παπαναστασίου πραγματοποίησε τουρνέ στην Αφρική. Τραγούδησε στην Κύπρο, Αίγυπτο, Σουδάν, Σομαλία, Αβυσσηνία, Κένυα, Ταγκανίκα, Πορτογαλική Μοζαμβίκη, Ροδεσία, πρώην Νοτιοαφρικανική `Ενωση. Το 1952 πήγε στην Ιταλία και άρχισε να εμφανίζεται στη Σκάλα του Μιλάνου ("9η Συμφωνία Μπετόβεν", "Αγάπη της Δανάης", "Μπόρις Γκουντούνωφ", "Δαβίδ", "Τροβατόρε", "Τριστάνος και Ιζόλδη". "Ματίας ο ζωγράφος"). Το 1955 εγκαινίασε το 1ο Φεστιβάλ Αθηνών στο Θέατρο Ηρώδου του Αττικού με τον "Ιδομενέα"του Μότσαρτ. Στο ίδιο Φεστιβάλ τραγούδησε τον Κρέοντα στον «Οιδίποδα τύραννο» του Στραβίνσκυ. Το 1958 και πάλι στο Ηρώδειο, τραγούδησε στο "Φιντέλιο"καθώς και στον "Οιδίποδα"του Στραβίνσκυ. Την ίδια περίπου περίοδο εμφανίζεται και στην ΕΛΣ, σε "Τροβατόρε"(1958). Στην ΕΛΣ τραγούδησε και "Τόσκα"(1963). Το 1958 εμφανίστηκε στην `Οπερα της Βιέννης (ως "Ριγκολέτο"). Το 1959 τραγούδησε στην Αμερική (με τη Μαρία Κάλλας) στον "Πειρατή"του Μπελλίνι. Τραγούδησε πολλές μοντέρνες όπερες στη Σκάλα του Μιλάνου και σε πολλά άλλα σπουδαία λυρικά θέατρα της Ευρώπης και της Αμερικής, αλλά και "κλασικό"οπερατικό ρεπερτόριο:"Αΐντα", "Τροβατόρε", "Τόσκα", κ.λπ. Τραγούδησε επανειλημμένα στο ιταλικό Ραδιόφωνο και εμφανίστηκε στην Τηλεόραση. Τιμήθηκε με το χρυσό Βραβείο του Εθνικού Ωδείου. Τέλος, από το τέλος της δεκαετίας του 1960 ως σήμερα (Δεκέμβριος 1996) είναι εγκατεστημένος στο Μιλάνο, διευθύνοντας την περίφημη «Πανσιόν Τονόλι» (της γυναίκας του) στην Πιάτσα Μπαράκα (Κόρσο Βερτσέλι 2), που έχει φιλοξενήσει πολλούς `Ελληνες λυρικούς καλλιτέχνες (μόνιμα ή παροδικά).