Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

`Ετσι λεγόταν στην αρχαιότητα το βάθρο (τράπεζα) πάνω στο οποίο, προ του Θέσπιδος ("πρ`ιν {η λάβ?η τάξιν ]η τραγ?ωδία"), ανέβαινε κάποιος θεατής και από εκεί έψαλλε μονωδίες "εκ του προχείρου". Κατά τον Πολυδεύκη (ΙV Ι23) "[ελε`ος δ' @ην τράπεζα [αρχαία, [εφ' ην πρ`ο Θέσπιδος ε#ις τ`ις [αναβ`ας το~ις χορευτα~ις [απέκρινατο". Αυτό το βάθρο, σύμφωνα με πολλές μαρτυρίες, λεγόταν και θυμέλη. Κατά το "Μέγα Ετυμολογικόν", η θυμέλη ήταν τράπεζα "[εφ' #ης ]εστ~ωτες [εν το~ις [αγρο~ις @?ηδον, μήπω τάξιν λαβούσης τραγ?ωδίας". Μετά την κατασκευή των θεάτρων, ιδίως από τότε που υπήρξαν 2 υποκριτές, ο ελεός ή θυμέλη (όπου αρχικά ανέβαινε ο ένας και μοναδικός υποκριτής του Θέσπιδος) μεταβλήθηκε σε "λογείο"ή "σκηνή".