Θησαυρός Ελληνικής Μουσικής

`Ενα από τα 40 "άφωνα μεγάλα σημάδια"του αρχαίου στενογραφικού συστήματος της βυζ. μουσικής, που λέγονταν και μεγάλες υποστάσεις. Γραφόταν πάντοτε μέ κόκκινο μελάνι και, ανάλογα με τον `Hχο και το φθόγγο που έμπαινε,  υπονοούσε διάφορες μουσικές γραμμές που ψάλλονταν από μνήμης. Κατά τον ιερομόναχο Γαβριήλ (15ος αι.), το έβαζαν "μετ`α συμπλήρωσιν μέλους κα`ι {ηχου", οπότε ακολουθούσε άλλη αρχή (γι΄αυτό και η ονομασία). Κατατασσόταν και στην τάξη των φθορών (του μέσου του 4ου ήχου). Αλλά και σήμερα η σημειογραφία χρησιμοποιεί το σημείο ως φθορικό των διατονικών φθόγγων Βου και Ζω.